پیش بینی‌های امام از پیروزی انقلاب، برخلاف تصور/ پیروزی انقلاب اسلامی و عبور نظام از توطئه‌ها و سختی ها/ خاطره‌ای از سفر سال 58 به کرمانشاه و مشاهده دلاوری‌ها و فداکاری‌ها شهیدان شیرودی و کشوری/ تمام مسئولیت‌های دکتر روحانی به پیشنهاد یا دستور و حکم مقام معظم رهبری/ شرایط ارتش در اوایل انقلاب/ مسئولیت‌های دوران دفاع مقدس با مشورت و دستور مقام معظم رهبری/ اوضاع آشفته ذخایر مواد غذایی استراتژیک هنگام آغاز به کار دولت، دلیل سه شب بیخوابی/ تحدید بی امان فروش نفت/ ناتوانی یک قدرت بزرگ از فروش نفت ایران/ مقایسه ذخایر گندم کشور با سه سال پیش (سه روز در سال 92وهفتصدروز در سال 95)/ شرط رئیس جمهور با تیم مذاکره کننده ؛ از بین بردن مبانی تحریم نه تحریم/ پی . ام . وی، یکی از مبانی تحریم/ حل مشکل پی . ام . دی در آزانس/ مشکل پی . ام . دی کره جنوبی و شیوه حل آن/ لغو17قطعنامه علیه ایران در یک روز/ قطعنامه‌های شورای امنیت، یکی دیگر از مبانی تحریم/ لغو فصل هفت شورای امنیت در مورد ایران/ نبودن راه رهایی از فصل هفت شورای امنیت برای هیچ کشوری تا کنون/ برخی دستاوردهای برجام/ تضمین سلام مردم در سایه برجام/ کاهش 45 درصدی هزینه برخی خدمات نفتی/ نگاه تحقیرآمیز برخی کشورها به ایران به دلیل تحریم/ برخی ابعاد ظالمانه و غیر انسانی تحریم/ نپذیرفتن ایران به عنوان عضو ناظر در اجلاس سازمان شانگهای به دلیل تحریم/ حمایت و یاری مردم و همه دستگاه‌ها و قوا از دولت و تیم مذاکره کننده/ برجام و مسئله قدرت توان دفاعی ایران/ مسئله هسته‌ای لیبی/ هدف قدرت‌های بزرگ » پیاده کردن قضیه لیبی در مورد ایران/ پیروزی هسته‌ای ایران/ ضرورت بهره برداری از فضای ایجاد شده در سایه توافق هسته ای/ اعتماد سازی از طریق امنیت و آرامش و پرهیز از حاشیه سازی و رو در روی هم قرار گرفتن/ امید به خداوند و مردم و رهبری/ محدودیت بودجه کشور/ تاثیر کاهش قیمت نفت/ سه رقمی شدن تورم برخی کشورها/ ضرورت جذب کارآفرینان، سرمایه بخش خصوصی و سرمایه داخل برای پیشرفت/ لزوم آرام کردن فضا و لحن و دوستانه تر کردن بیانات و نوشته‌ها و رسانه‌ها برای جذب سرمایه‌های داخلی و خارجی/ نشانه شناسی چهره‌ها / چهار پنج بار به مجلس رفتن برای گرفتن رای اعتماد/ ورود خیلی از افراد با شعار امید به مجلس/
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و نبینا محمد و آله الطیبین الطاهرین و صحبه المنتجبین
خداوند بزرگ را شاکریم که در این ایام پر برکت و مبارک هستیم که دل‌های همة ایرانیان، همه شیعیان و مسلمانان به مناسبت ولادت با سعادت حضرت ثامن الحجج مسرور است و همه ما ایرانی‌ها خودمان را در پناه لطف و محبت و عنایت آن حضرت احساس می‌کنیم و در روزهای خوشی هم خودمان را در کنار لطف او می‌بینیم، در روزهای سختی هم راه‌حل را با توسل به او از خداوند بزرگ می‌خواهیم و الحمدلله با عنایت حق کشور ما در روزهای بسیار سخت با ایستادگی و فداکاری مردم به خوبی توانسته در برابر انواع توطئه‌ها ایستادگی کند، مقاومت کند و به پیروزی دست پیدا کند.
چه کسی باور می‌کرد انقلاب ما پیروز شود. حتی روز عاشورا هم که امام (ره) در نوفل لوشاتو سخنرانی کرد و فرمود آنهایی که جنایت می-کنند اگر دست از جنایت بر ندارند، در دادگاه انقلاب اسلامی آنها را محاکمه می‌کنیم، ما به دوستان می‌گفتیم امام (ره) شوخی می‌کند یا جدی می-گوید؟ برای اولین بار بود که کلمه دادگاه انقلاب اسلامی را از بیان و زبان امام(ره) می‌شنیدیم. چه کسی فکر می‌کرد انقلاب پیروز می‌شود. دی ماه که رفتم خدمت امام(ره) در نوفل لوشاتو، طرحی برای اعتصابات ایران داشتم که چگونه سامان دهیم، به امام(ره) گفتم ممکن است این انقلاب ماه‌ها طول بکشد تا پیروز شود. امام(ره) نگاه کرد و گفت طول نمی‌کشد. امام(ره) همین طور کوتاه صحبت می‌کرد و فرمود: طول نمی-کشد و این انقلاب پیروز می‌شود. حالا امام(ره) آن نگاه ژرف و عمیقی که به آینده داشت و نمی‌دانیم به کجاها اتصال داشت و چگونه پیش بینی می‌کرد، به نظر من غیر از شخص امام(ره) هیچ کس به پیروزی نزدیک انقلاب با آن اطمینانی که امام(ره) می‌گفت، اعتقاد نداشت.
همه دنیا رو به روی ما ایستاده بودند؛ قدرت‌های بزرگ، ابر قدرت‌ها. یک نفر نبود که در دنیای سیاست پشتیبان ما باشد و به انقلابیون کمک اقتصادی و تسلیحاتی کند. مردم با دست خالی و با تکیه بر خداوند انقلاب کردند و خداوند ما را در یک پیروزی معجزه آسا پیروز کرد و بعد از انقلاب هر حادثه‌ای می‌توانست این انقلاب را از بین ببرد، کما اینکه خیلی از انقلاب‌های دنیا و انقلاب مصر را دیدید که چطور در زمان کوتاهی از دست رفت. لیبی را دیدید که امروز چه وضعی دارد. آن اوضاع
پیچیده‌ای که در کردستان شروع شد، همین جا در منطقه شما، در کنار و گوشة خوزستان، در ترکمن صحرا، در سیستان و بلوچستان و در خود تهران در خیابان‌ها منافقین و گروهک‌ها شروع کردند. چه کسی فکر
می‌کرد به این راحتی بتوانیم همة این توطئه‌ها را با کمترین هزینه خنثی کنیم. اگر به عنوان مثال آن زمان دادگاه نداشتیم - البته الان هم داریم و من بیشتر ضرورت آن وقت را می‌گویم - اگر آن زمان کمیته‌های انقلاب تشکیل نشده بود، اگر سپاه پاسداران تشکیل نشده بود و اگر مؤمنین ارتش ساماندهی ارتش را به عهده نگرفته بودند، کجا می‌شد پیروزی به دست بیاوریم؟
من در سفر کرمانشاه گفتم در خرداد 1358 در روزهای بسیار سختی که گرفتار شده بودیم من آمدم هوانیروز کرمانشاه، آنجا نیاز داشتیم به یک سری پرواز در کردستان، حوادثی همچون تحصن اتفاق افتاده بود، من ناراحت شدم و سخنرانی تندی ایراد کردم، بعد آمدم اتاق فرمانده، دو خلبان غیور کشوری و شیرودی آمدند در همان اتاق فرمانده به من گفتند فلانی شما نگران نباش چند پرواز در روز می‌خواهید ما انجام دهیم؟ ما دو نفر روزی سی پرواز انجام می‌دهیم و من چند روز در کرمانشاه ماندم. اینها از طلوع آفتاب پرواز می‌کردند تا غروب آفتاب. خدا چنین نیروهای مؤمن و مخلصی را به ما داد که اینها کار را سامان دادند.
اولین کاری که بعد از انقلاب به عهده گرفتم، حالا یا شانس بود یا برنامه‌ریزی، تقریباً همه مسئولیت‌های سنگین بعد انقلاب من یا پیشنهاد آقا (مقام معظم رهبری) بود یا دستور یا حکم ایشان بود. همه جا، اول انقلاب، اوایل فروردین 1358 ایشان مرا صدا زدند و گفتند شما چون در نیروهای مسلح ورود دارید بیایید با هم برویم ارتش را سامان دهیم. گفتم باشد، ولی شهید بهشتی کار دیگری را برای من قرار داده، می‌روم با ایشان صحبت می‌کنم و می‌آیم. از فردای آن روز با خود آقا رفتم ستاد مشترک ارتش، آقا هم هر روز می‌آمدند آنجا که ارتش را سامان دهیم. عده‌ای از نظامیان فروردین 1358 لباس نظامی را در ساک می‌گذاشتند و با لباس شخصی می‌آمدند در اتاق کارشان لباس عوض می‌کردند دو مرتبه ظهر لباس را در ساک می‌گذاشتند و می‌رفتند. اوایل سال 1358 شرایط خاصی بود تا آن روزی که امام 29 فروردین را روز ارتش اعلام کرد و مردم به خیابان‌ها آمدند و گفتند ملت فدای ارتش، آنها هم گفتند ارتش فدای ملت و در آن موقع مقداری شرایط عوض شد.
بعد به مجلس شورای اسلامی آمدیم، نظر آقا و شهید بهشتی بود، بعد در زمان جنگ آمدیم قرارگاه که هم نظر آقا بود هم نظر آقای هاشمی بود ولی فرماندهی پدافند هوایی نظر شخص آقا بود و اصرار ایشان بود و بعد از آن که گفتم نمی‌پذیرم ایشان از امام(ره) نقل کرد که امام(ره) حکم
می‌کند به شما که این کار را انجام دهید و حکم را ایشان صادر کرد. حالا صدا و سیما، بقیة مسائل، شورای امنیت و ... هرچه که بود و هر جوری بود ما از روز اول انقلاب تا امروز هر کاری بود یا با شور و مشورت یا دستور ایشان بود. در کنار ایشان کار بسیار بزرگی با یاری همه مسئولین، همه فداکاران، همه ایثارگران از دفاع هشت ساله و همه مسائل تا امروز [انجام گرفته است].
من الان بر می‌گردم به شرایط سه سال پیش در روز 25 مرداد. ما سه سال پیش در روز 24 مرداد از مجلس شورای اسلامی رأی اعتماد برای دولت گرفتیم، 24 مرداد سه سال پیش پنج شنبه بود غروب آن روز این رأی را از مجلس گرفتیم، 25 مرداد جمعه صبح بود که احکام وزرا برای همه آنها صادر شد و کارمان را از صبح شنبه 27 مرداد 1392 شروع کردیم. امروز سه سال از آن تاریخ گذشته است. من وقتی بر می‌گردم به سه سال پیش و کارهایی که در این مدت انجام گرفته، نمی‌خواهم بگویم که نقص نداریم و ایراد نداریم، نمی‌خواهم بگویم بهترین‌ها را انجام
داده‌ایم. آدم باید خیلی کوچک باشد که دچار عجب شود، اما از آن طرف هم و اما بنعمة ربک فحدث نمی‌شود نعمت الهی را شکر گزاری نکرد و نگفت.
البته این دولت در کنار رهنمودهای رهبری، حضور، ایثار، فداکاری و جهد مردم، همه دست به دست هم دادیم کار یک نفر و یک دولت نبوده. کار عظیمی تا امروز انجام گرفته است. اولین روزی که دولتم را شروع کردم برای ذخائر مواد غذایی استراتژیک تا سه شب خواب نداشتم. وقتی نیروی انتظامی به من خبر داد که در بعضی از استان‌ها گندم فقط برای سه روز است و کلا در ایران برای هجده روز گندم داشتیم. آقای حجتی آمار و ارقام دقیق را می‌داند، فقط هجده روز برای کل کشور در انبار گندم داشتیم و بعضی استان‌ها هم فقط برای سه روز گندم بود. کشتی‌ها روی آب بود، گندم بعضی‌ها خریداری شده بود، مشکل ارز بود، از آن عبور کردیم و رسیدیم به روزی که در سال 93 ذخائر گندم ما شش هفت ماه شد و گاهی به نه ماه رسید، از این مسائل عبور کردیم.
ما در شرایط خاصی بودیم که وقتی می‌خواستیم نفتمان را به کشورها بفروشیم، روی بشکه نفت ما حساب می‌شد که به کجا صادر کردیم و به چه کسی دادیم. اوایلی که من آمده بودم با کشور بزرگی قرارداد بستیم که مقداری نفت به او بدهیم، گفت من این نفت را می‌فروشم. گفتم مشکلات این است. گفت من می‌دانم که مشکلات چیست، راه حلش را پیدا می‌کنم، گفتم اهلاً و سهلاً بفرما بفروش. یک بشکه نتوانست بفروشد. یک قدرت نتوانست نفت ما را بفروشد و هر دفعه که همدیگر را می‌دیدیم می‌گفتم چه شد؟ می‌گفت رفتیم اینجا گیر کردیم، رفتیم آنجا گیر کردیم. شرایط ما این بود. امروز بعد از سه سال الحمدلله شرایط ما کاملاً متفاوت است. البته هنوز خیلی باید کار کنیم نه اینکه فکر کنیم مسئولیت ما تمام شده است. آقای حجتی نوشته‌اند امروز ذخائر گندم ما هفتصد روز است و متجاوز از 13 میلیون تن گندم در سیلوها داریم. اینها همه لطف و نعمت خداوند است و ما هم باید شاکر باشیم و همه دست به دست هم دهیم و کار را پیش ببریم.
شرایط آن روز را با شرایطی که امروز هستیم مقایسه کنیم. می‌خواهم دو سه نکته را در خصوص برجام توضیح دهم. این جلسه شورای اداری است، شما همه مسئول هستید مقامات ملی هستید. ابعاد این مسئله البته در فرصتی دیگر باید توضیح داده شود. برجام این نیست که یک سری تحریم‌هایی را که وجود داشته برداشتیم. کنار و گوشه هم چیزهایی هست که باید برداریم، اساساً مسئلة برجام مهم‌تر از این حرف‌هاست. ما
می‌توانستیم خیلی سریع این کارها را انجام دهیم، اما من از روز اول با تیم مذاکره کننده نشستم و بحث کردم. گفتم چیزی که من از شما می-خواهم حل این مسئله نیست، حل تحریم نیست. من از شما چیز بالاتری
می‌خواهم و باید به آن عمل کنید و در قدم به قدم مذاکره مداوم به آن توجه داشتم، گفتم شما باید مبانی تحریم را از بین ببرید نه تحریم را. از بین بردن تحریم کافی نیست. شما باید مبانی تحریم را نابود کنید و از بین ببرید.
مبانی تحریم چیست؟ البته آنها روز اول به من گفتند که نمی‌شود. تیم مذاکره کننده ما می‌گفتند این مبانی که شما می‌گویید خیلی سخت است و نمی‌شود. یکی از مبانی تحریم «پی.ام.دی » بود. «پی.ام.دی» یعنی دنیا مدعی بود ما فعالیت‌هایی کرده‌ایم که احتمالاً آن فعالیت‌ها برای ساخت بمب هسته‌ای بوده است و پروندة بزرگی برای این کار داشتند. صدها سؤال داشتند. سال‌ها بود که این را در قطعنامه‌ها تصریح می‌کردند. ما گفتیم این «پی.ام.دی» باید حل شود، به گونه‌ای که آژانس اعلام کند و بگوید که من نسبت به گذشته ایران هیچ سؤالی ندارم و تمام سؤالاتم پاسخ داده شده است. وقتی ما می‌گفتیم، می‌گفتند اینکه نمی‌شود. اینکه شما می‌گویید 12 تا 15 سال طول دارد، چون آژانس می‌آمد صد سؤال مطرح می‌کرد ما جواب می‌دادیم، صد تا را تبدیل می‌کرد به دویست سؤال و برمی‌گشت. دویست سؤال را جواب می‌دادیم می‌فرستادیم، تبدیل
می‌کردند به چهارصد سؤال و بر می‌گرداندند. اصلاً تسلسلی بود که تمام شدنی نبود. دوستان ما می‌گفتند خوب کار کنیم 12 سال طول می‌کشد تا این حل شود.
ما می‌گفتیم «پی.ام.دی» باید در داخل مذاکرة 1+5 حل شود، در صورتی که «پی.ام.دی» مال آژانس بود و اصلاً مربوط به 1+5 نبود. می‌گفتیم در داخل مذاکره 1+5 باید «پی.ام.دی» را حل کنیم. این کار بسیار عظیمی بود و تاکنون این برای مردم باز نشده است و در جلسات تخصصی باید باز شود. ما «پی.ام.دی» را حل کردیم؛ یعنی آژانس آمد رسماً اعلام کرد گفت من نسبت به گذشته فعالیت ایران دیگر هیچ سؤالی ندارم و کار من به اجرای برجام و آینده فعالیت ایران مربوط است. این کار شبه معجزه است. همین کرة جنوبی مشکلی داشت در سال‌های 1381 و 1382 درخصوص یک فعالیت هسته‌ای، آژانس سؤال می‌کرد و اتفاقاً برای «پی.ام.دی» هم بود؛ یعنی حرکتی کرده بود که احتمال داشت نظامی باشد. می‌دانید چه کرد؟ وزیر خارجه کره به آژانس آمد و عذرخواهی کرد. گفت ما خطا کردیم، اشتباه کردیم. آن مرکزی که این کار را می‌کردند تعطیل کردند و در اختیار آژانس گذاشتند. تمام آن افراد را دستگیر کردند، محاکمه کردند و به زندان بردند تا توانست نجات پیدا کند؛ کرة جنوبی‌ای که خیلی هم به غربی‌ها نزدیک است و رابطه خوبی هم با آنها دارد.
داستان این چنین است. ما نگذاشتیم به هیچ دانشمند هسته‌ای ما توهین شود. نگذاشتیم هیچ دانشمند هسته‌ای ما بازجویی شود. نگذاشتیم طولانی شود، برای سؤال‌ها چارچوب قرار دادیم. 12 قطعنامه شورای حکام آژانس بین المللی و پنج تصمیم یعنی 17 قطعنامه و تصمیم در یک روز همه لغو شد و این فخر ایران است. این فخر دیپلمات‌های ماست، البته علاوه بر همه اینها خود مقام معظم رهبری هم مُصر بودند که این کارها به دقت انجام شود. مبانی تحریم، قطعنامه‌های شورای امنیت بود و هر کشوری ما را تحریم می‌کرد ولو در متن قطعنامه هم نبود، می-گفت بر مبنای تحریم شورای امنیت، پس این کارها هم لازم است. یک چیزهایی هم دو جانبه اضافه می‌کردند ولی مبنا همان شش یا هفت قطعنامه فصل هفتی شورای امنیت بود.
ما می‌گفتیم این قطعنامه‌ها باید لغو شوند، دوستان ما می‌گفتند این کار را نمی‌توانیم انجام دهیم. نمی‌شود این را هم زمان انجام داد. 1+5 که می‌گفت اصلاً امکان پذیر نیست. می‌گفت قطعنامه را شما هنوز اجرا نکرده‌اید ما چگونه لغو کنیم؟ شما بیایید لااقل یکی دوماه اجرا کنید بعداً ما بهانه‌ای پیدا کنیم و به تدریج قطع کنیم. اما تمام قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل یعنی الزامی یعنی فصل هفت لغو شد، که هر کشوری به فصل هفت رفته نجات پیدا نکرده است. آنهایی که اهل دانشگاه، تحقیق، سیاست، حقوق و حقوق بین الملل هستند بروند بخوانند، من جایزه می‌دهم اگر پیدا کنند کشوری رفته به فصل هفت و نجات پیدا کرده است. یا آن کشور را زدند و نابود کردند مثل عراق یا در تحریم نگه‌داشتند تا در آن کشور بلوا و آشوب شده و آن کشور را از بین برده-اند و حکومتش را سرنگون کرده‌اند یا جنگ شده و حمله نظامی کرده‌اند. کشوری را پیدا کنید که به فصل هفت برود و قطعنامه صادر کرده باشند، بعد لغو شده باشد.
مهم این بود در برجام ما مبانی تحریم را از بین بردیم و این معنایش این نیست که ما هنوز مشکل نداریم. نه، ما هنوز مشکل داریم، باید حواسمان جمع باشد، دشمن ما، قدرت‌های بزرگ در هر شرایطی ممکن است مکر و حیله کنند، اما کار عظیم و بزرگی را انجام دادیم. گذشته از این در بخش برجام تنها این نیست که امروز آزاد شده، ما «ال.سی » می‌توانیم باز کنیم، رابطه کارگزاری بانک‌های ما با بانک‌های خارج باز شده، شعبات بانک‌های ما در کشورهای خارج فعالیت خودشان را آغاز کرده‌اند، کشتیرانی ما راه افتاده، تنها اینها نیست.
سلامت مردم ما هم بهتر تضمین شده است. باز اینجا آقای حجتی هست، بگوید؛ در شرایط تحریم ناچار می‌شدیم از چه کشورهایی برای کشاورزی سم بخریم ؟ سمی که مؤثر نبود و دوبار سه بار می‌بایست استفاده می‌کردیم و از لحاظ سلامت هم برای زندگی مردم مضر بود. امروز توانسته‌ایم سم استاندارد بیاوریم تا محصولات کشاورزی ما موجب بیماری برای مردم و جامعه ما نشود و کشاورز ما هم خیالش راحت باشد. بحث سلامت مردم است. هیچ کس نمی‌گوید برجام برای سلامت مردم چه کار کرد. بالاتر بگویم؟ ما داروهایی از کشورهایی وارد می-کردیم با کیفیتی پایین و چاره‌ای هم نداشتیم. مردم پول می‌دادند و دارو را تزریق می‌کردند، اما مؤثر نبود. تجهیزات پژشکی از بعضی از کشورها وارد می‌کردیم که آن تجهیزات مشکلاتی برای تشخیص داشت و دقیق نبود. امروز دست ما باز است تا بهترین تجهیزات را از بهترین کشورهای جهان برای سلامت مردم بخریم. این مسائل باید برای مردم بازگو شود. مردم ببینند که این مسئله چه تحولی در زندگی و سلامتشان به وجود آورده است. در مصاحبه‌ای از آقای دکتر هاشمی بپرسید برایتان توضیح بدهد، برخی از تجهیزات پزشکی را امروز با پنجاه درصد قیمت قبل خریداری می‌کنیم. وزیر نفت و شرکت ملی نفت بیایند توضیح دهند، ما برخی از تجهیزات را امروز با پنجاه درصد و برخی تجهیزات را با ده درصد قیمت گذشته خریداری کردیم و وارد می‌کنیم. هزینه برخی از خدمات نفتی چهل تا چهل و پنج درصد کاهش پیدا کرد.
این مهم است، ما باید بدانیم ملت ما چه کار بزرگ و عظیمی کرده است. از تمام این بحث‌ها بگذریم، در روابط ما با دنیا – مثال نمی‌زنیم که مثالش قشنگ نیست – هر کس به ما برخورد می‌کرد نگاه دیگری به ما داشت که شما تحریمی هستید. با هر رهبری در دنیا ملاقات می‌کردیم می‌گفتند ما خیلی علاقه داریم با ایران کار کنیم ولی چه کنیم که تحریم است و نمی‌توانیم. طوری با قیافه با ما برخورد می‌کردند، می‌گفتیم تحریم ظالمانه و ضد انسانی است. می‌گفتند بله ظالمانه و ضد انسانی است ولی چه کار کنیم؟ نمی‌شود. به کشوری که قدرت خیلی بزرگی است گفتم که این موارد که انسانی است، گفت راست می‌گویی حق با شماست ولی اگر این کار را بکنیم بانک‌های ما تحریم می‌شوند. دارو و تجهیزات پزشکی آزاد بود، ممنوع نبود ولی چون سیستم بانکی قفل بود ما نمی-توانستیم پولش را بدهیم و جنس را وارد کنیم. همه اینها از سیستم بانکی برای ما ممنوع شده بود.
در اصل شرایط ما با دنیا عوض شده بود. ما عضو ناظر اجلاس سازمان شانگهای هستیم و برای امنیت این منطقه کشورهایی مثل چین، روسیه و برخی از کشورهای آسیایی مرکزی حضور دارند. ما عضو ناظر هستیم و می‌خواستیم عضو شویم می‌گفتند چون شما تحریم سازمان ملل هستید نمی‌توانید عضو شوید. اولاً تحریم که غلط و ظالمانه و غیر قانونی بود، اما همین تحریم ظالمانه غیرقانونی را مرتب علم می‌کردند و می-گفتند به خاطر تحریم شما نمی‌توانید عضو یک سازمان برای امنیت منطقه شوید.
اینها را من به خاطر این تأکید کردم که روی این نکات کمتر تأکید
می‌شود. ما فقط روی این مسئله که بانک‌های ما آزاد شدند یا پول‌های ما در خارج آزاد شدند و می‌توانیم پول‌ها را جا به جا کنیم یا پول نفتمان را می‌توانیم در بانک‌هایی که مورد نظر ماست واریز کنیم یا هر مقدار خواستیم نفت بفروشیم، میعانات را می‌توانیم بفروشیم، شرایط کشور را تغییر دادیم.
اساساً حرکتی که این دولت در طول این سه سال آغاز کرد با همت مردم و ارگان‌های دیگر بود، البته در روزهای سخت مجلس شورای اسلامی هم ما را یاری و کمک کرد، قوای دیگر هم ما را کمک کردند و در شورای امنیت ملی خودمان، رؤسای قوای دیگر هم ما را یاری و کمک کردند. همه ارکان ما را یاری کردند. من نمی‌خواهم بگویم که آنها سهم و نقش ندارند، همه نقش دارند، اما مهم این است که الحمدلله توانسیم از یک شرایط بسیار سخت به شرایط کمی راحت‌تر و آسان‌تر برسیم. در عین حال باید تلاش کنیم برای اینکه به نقطه مطلوب برسیم.
یک نکته هم درخصوص برجام بگویم بعد در خصوص این استان دو کلمه بگویم و بحثم را جمع کنم.
یکی از مسائل مهم برجام که کمتر روی آن صحبت می‌شود قدرت و توان دفاعی ایران است. تحریم نظامی دائمی فصل هفتمی را به یک تحریم کوتاه مدت چند ساله غیر فصل هفتمی تبدیل کردیم و تازه الان هرسلاحی را می‌توانیم با هماهنگی کمیته خریداری کنیم. یک چیز مهم‌تر هم به صورت خیلی خلاصه بگویم – کمی این بحث طولانی شد – آنهایی که این تحریم را برای ما درست کرده بودند، به نظر من به عنوان کسی که از اول در مسئلة هسته‌ای بوده‌ام، از سال 1361 در مسئلة هسته-ای هستم و از سال 1381 در مسئلة هسته‌ای مسئول بودم و زوایای مسئله را می‌دانم، در مسئلة هسته‌ای و تحریم هدف نهایی غرب این بود که در ایران غنی‌سازی برچیده شود. هدفشان تحریم نبود، از طریق تحریم
می‌خواستند به ما فشار بیاورند تا مجبور شویم همه را جمع کنیم، یعنی آن بلایی که سر لیبی آوردند. در لیبی زمان قذافی هم همین سانتریفیوژها را داشت – حالا داخل پرانتز بگویم چون در اسناد دنیا گفته شده – و از آنجایی که ما سانتریفیوژ خریده بودیم او هم از همان جا خریده بود و داستان‌ها در این ماجرا داریم که حالا بگذریم. تمام تجهیزات لیبی را امریکایی‌ها جمع کردند و همه را ریختند به داخل کشتی و به امریکا بردند تا قذافی را رها کردند، مواد، تجهیزات، امکانات همه را جمع کردند و بردند. یک چنین چیزی برای ایران خواب دیده بودند و می-خواستند در فشار روزی دولت را مجبور کنند که بگوید بیایید اینها را ببرید ما خلاص شویم. بردارید و ببرید مال خودتان!
امروز در جامعه چه شده؟ امروز نه تنها در ایران فعالیت هسته‌ای انجام می‌دهیم، نه تنها نطنز ما فعال است، نه تنها اراک ما فعال است، نه تنها اصفهان ما فعال است، نه تنها فردو ما فعال است، بلکه دنیا فعالیت هسته‌ای ایران را به رسمیت شناخته و به جای اینکه در قطعنامه 2231 بگوید ایران تهدید برای صلح و امنیت جهان است، می‌گوید با ایران همکاری کنیم. کشورهای دنیا باید با ایران همکاری کنند و ما امروز داریم کیک زرد را از روسیه می‌خریم، می‌آوریم و غنی می‌کنیم، برمی‌گردانیم و در مقابل دو مرتبه کیک زرد می‌گیریم و با کمک روسیه برای سوخت نیروگاه تلاش می‌کنیم. برای ایزوتوپ‌های پایدار همکاری با روسیه را شروع کرده‌ایم. با کشورهای اروپایی در زمینه فناوری هسته‌ای کار را آغاز کرده‌ایم. با چین برای اراک به قرارداد نهایی می‌رسیم. برای بازسازی و نوسازی اراک آب سنگین را تولید می‌کنیم و به خود امریکا می‌فروشیم. کار بزرگی صورت گرفته، کاری باور ناکردنی. ایران دارای فعالیت
غنی‌سازی و چرخة سوخت نیست، بلکه دارد با دنیا تعامل می‌کند. دنیا یعنی چه کسی؟ نه با یک کشور کوچک، دارد با امریکا تعامل می‌کند، با روسیه تعامل می‌کند، با فرانسه تعامل می‌کند، با چین تعامل می‌کند، با قدرت‌های بزرگ دنیا تعامل می‌کند.
خداوند نعمت را بر ما نازل کرده و ما باید شکرگزار خداوند باشیم. اکنون باید از این فضا استفاده کنیم. این فضا، فضایی است که همه باید از آن بهره برداری کنیم. می‌گویند شما برجام را اجرا کردید، آیا دنیا آمده سرمایه گذاری کند؟ همه شما اهل فن هستید و همه می‌دانید برداشتن تحریم یک مقوله است، اعتماد سازی هم یک مقوله است. ما تحریم را برمی‌داریم یعنی چه؟ یعنی مانع را بر می‌داریم. اگر کسی به شما گفت مانعی نیست از این فروشگاه خرید کنید، شما خرید می‌کنید؟ باید انگیزه داشته باشی، باید اعتماد کنی به آن فروشگاه، باید به آن جنس اعتماد کنید، بله، ممنوع نیست و شما می‌توانید بخرید، اما تصمیم می‌گیری بخری و کسی نمی‌تواند شما را مجبور کند. مگر شرکت‌های دنیا را می-شود مجبور کرد با ایران کار کنند؟ موانع برداشته شده می‌توانند با ما کار کنند. هرچه فضای ایران امن‌تر باشد، هرچه صدای داد و فریادها پایین بیاید، هرچه دوست‌تر باشیم، برادر باشیم و کنار هم باشیم و فضا را آرام-تر کنیم، اعتماد آنها بیشتر جلب می‌شود. هرچه بی‌خودی سر مسائل حاشیه‌ای با هم بجنگیم و رو در روی هم بایستیم آنها هم می‌ترسند و فرار می‌کنند. سرمایه دار داخلی ما هم شک می‌کند تا چه رسد به سرمایه گذار خارجی. اما در عین حال تا امروز 5 میلیارد دلار سرمایه گذاری در کشور شروع و دارد انجام می‌شود، ده‌ها میلیارد هم در جاهایی گیرداریم و برخی جاها هم آنها گیر دارند. به نظر من قابل حل است.
من آینده را بسیار خوب می‌بینم. نه امروز بلکه از روز اول که شروع به کار کردم با همین امید بودم، امروز باامید بالاتر هستم، هر روزی که گذشته امیدم بیشتر شده است. امید ما به خداوند بزرگ است. امید ما به عنایت ولی عصر (عج) است. امید ما به عنایت امام هشتم است. امید ما به مردم خوبمان است. امید ما به ارشادات رهبری، علما، دلسوزان و نخبگان ماست. بارها این کلمه را تکرار کرده‌ام و گفته‌ام ما دستمان را به سوی بیگانگان دراز نکرده‌ایم و نخواهیم کرد. دست ما به سوی آسمان بلند است؛ وفی السماء رزقکم و ما توعدون توسعه، روزی و آیندة ما از ناحیه خداست. اگر تقوا به خرج دهیم و به منبع لا یزال متصل شویم خداوند همه چیز به ما می‌دهد.
امروز شرایط بهتری داریم برای اینکه کار کنیم. نمایندگان مجلس به خوبی خوب می‌دانند بودجه ما بودجه محدودی است و اگر وضع ما خیلی خیلی خوب می‌شد 300 هزار بود، حالا که نیست و اگر وضع‌مان خوب باشد 250 هزار میلیارد تومان است، تازه اگر همة کارهایی که داریم انجام می‌دهیم به سرانجام برسد. سال گذشته سال خیلی سختی بود، در همین سفر من پرسیدم یک سال و اندی قبل سی روبل روسیه یک دلار بود و الان شصت و شش روبل یک دلار است. ببینید قیمت چقدر آمده پایین. پول ملی‌شان به جای سی روبل شده شصت و شش روبل. در آذربایجان در طول این یک سال و اندی قیمت دلار نسبت به «منات» دو برابر شده است. هشت دهم بوده اکنون 6/ 1 شده؛ یعنی قیمت نفت همه جا را این‌گونه تغییر داده است. حالا بعضی از کشورها که تورمشان سه رقمی شد (450 درصد و 500 درصد)، در بعضی از کشورها صد میلیارد از ذخائرشان برداشت کرده‌اند. عراق همسایه ما که خیلی بیشتر از ما نفت صادر می‌کند و جمعیتش هم خیلی کمتر از ماست برای حقوق کارمندان خودش از بانک‌های جهانی وام می‌گیرد. حالا طلب‌هایی که ما از آنها داریم هیچی، دچار مشکل است. می‌خواهم بگویم شرایط این است. آنهایی که می‌خواهند قضاوت کنند، کار بزرگ دولت را در طول این یک سال گذشته، سال 1394 و آغاز سال 1395 در نظر بگیرند که چگونه توانسته کشور را اداره کند؟ با چه شرایط و مشکلاتی؟
اگر ما می‌خواهیم پیشرفت کنیم و اگر پول نفت ما هم خوب باشد، باز هم بودجه ما محدود است. باید کارآفرینان بیایند، باید سرمایه بخش خصوصی را جذب کنیم، باید سرمایه داخلی را جذب کنیم. ایرانیان خارج از کشور را جذب کنیم، خارجی‌ها را جذب کنیم و به اینجا بیاوریم. می‌آیند و مشتاقانه هم می‌آیند، ما داریم می‌بینیم. امروز یک نوع مسابقه وجود دارد برای اینکه به سمت ایران بیایند، اگر ما یک مقدار جو را آرام‌تر کنیم، یک مقدار لحن را آرام‌تر کنیم، یک مقدار بیانات، نوشته‌ها،
روزنامه‌ها و رسانه‌هایمان را دوستانه‌تر کنیم و بتوانیم کار بزرگ انجام دهیم، آن هم در استان با عظمتی مثل کهگیلویه و بویر احمد؛ یک جای بزرگ، یک طبیعت زیبا، این همه آب، کوه‌های زیبا، این همه جنگل، این همه استعداد، عشایر، مردم غیور؛ مردمی نیستند که اهل کار و با نشاط نباشند. ما اصلاً فکر نمی‌کردیم که ساعت 11 شب هم که در خیابان
می‌رویم هم مغازه‌ها باز باشد هم مردم با نشاط در خیابان‌ها و پیاده‌روها راه بروند و روی چمن‌ها نشسته باشند، خیلی خوشحال شدم. اصل آن روحیه و نشاط است، آن سرسبزی در زندگی، آن دل با نشاط، چهرة بشاش.
من همیشه در مسیر – در تهران هم همین طور هستم – که می‌روم به چهره‌های مردم نگاه می‌کنم و برای خودم درس‌هایی می‌گیرم. این چهره چگونه است، این نگران است، این عصبانی است. اینجا هم همین-طور. الحمدلله چهره‌های مردم چهره‌های بشاش، دل‌ها پر از امید، پر از ایمان، ثبات، آرامش و امنیت است. از نعمات الهی همه چیز هست. ما باید سرمایه را جذب کنیم و بیاوریم. بانک‌هایمان را باید فعال کنیم. هیچ اشکالی ندارد، صندوق فعال شود، نمایندگان مجلس در صندوق دستشان بازتر است تا ما. ما برای اینکه بخواهیم در بخش دولتی کاری انجام دهیم مشکلاتی داریم. نمایندگان مجلس اگر قانون وضع کنند دستشان در این زمینه باز است، البته من نمی‌خواهم بگویم که مجلس کاری کند یا دولت. دولت و مجلس، همه با هم در کنار یکدیگر دست به دست هم دهیم.
البته ما با آن مجلس قبلی هم تعامل داشتیم. من خیلی مشکل نداشتم، برای بعضی از وزرا می‌خواستیم رأی بگیریم چهار پنج دفعه ما را به مجلس بردند و ما به خدمتشان رفتیم. به هر حال طبیعی است، در دموکراسی این چیزها هست و خیلی نباید گله کرد و این مسائل پیش
می‌آید. برای این مجلس امیدمان خیلی بیشتر است. مجلسی است که خیلی‌هایشان با شعار امید وارد مجلس شده‌اند. امید ما به مجلس زیاد است. ان شاء الله امیدواریم مجلس شورای اسلامی، قوة قضائیه و همه دست به دست هم دهیم و بتوانیم در این استان که این همه زمینه آماده است برای فعالیت کشاورزی، گیاهان دارویی، فناوری‌های نو و گردشگری تحولی بزرگ به وجود بیاوریم.
خداوند همه ما را موفق کند و بتوانیم ان شاء الله خادم خوبی برای مردم و فرهنگ اسلام باشیم. کاری کنیم که خداوند از ما راضی باشد، روح بلند امام هشتم از ما خشنود باشد، ولی عصر امام زمان (عج) از ما راضی باشد و بتوایم ان‌شاءالله به مردم خدمت کنیم. من واقعاً صمیمانه از استقبال بسیار گرم این مردم تشکر و سپاسگزاری می‌کنم و همه نیروهایی که ما معمولاً هر جا می‌رویم به آنها زحمت می‌دهیم؛ نیروهای مسلح، سپاه، بسیج، نیروی انتظامی، نیروهای امنیتی، از ایشان تشکر می‌کنیم. از صدا و سیما، رسانه‌ها، همه مردم، علما و بزرگان هم تشکر می‌کنیم. هماهنگی‌ای که الحمدلله امروز بین نماینده ولی فقیه، امام جمعه محترم، نمایندگان مجلس، استاندار، مسئولین نظامی و غیر نظامی است، این هماهنگی، همفکری و همدلی بسیار بسیار ارزشمند است. همه قول‌هایی که دادیم نمایندگان مجلس شورای اسلامی نظارت کنند و دنبال کنند که به آنها عمل شود. استاندار هم تلاش کند برای اینکه به آنها عمل شود. آقای دکتر نوبخت هم تلاش کند که این بودجه‌ها تخصیص داده شود و در اختیار قرار بگیرد. قرار ما این است که به هر استانی می‌رویم آنچه قول می‌دهیم در آن سال و سال بعد ان‌شاءالله اجرایی و عملیاتی شود. ان‌شاءالله امیدوارم در اینجا هم اجرایی و عملیاتی شود و این سفر مایه خیر و برکت برای این استان بسیار خوب و مردم عزیز این استان باشد.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته