اهمیت و سابقه نهاد رسانه در کشور / رسانه، مسیر ورود به توسعه / بدترین جوانمرگی، جوانمرگی رسانه / بازی کردن عده‌ای با آزادی مطبوعات / توقیف رسانه، آخرین مرحله مجازات مطبوعات، نه اولین / عدم صلاحیت مامور امنیتی برای بستن روزنامه / انقلابی بودن به مثابه تهمت نزدن و دروغ نگفتن / حاشیه امنیتی و پلیس مخفی بودن برق رسانهها / مساوی بودن همه در برابر قانون، افتخار قضا در اسلام / حمله بخشی از حکومت به بخش دیگر، ناهماهنگی راهبردی / اهمیت یکسان بودن همه رسانهها در برابر قانون / اهمیت احساس عدالت و امنیت مردم نسبت به دستگاه قضایی / پایان یافتن دور، رسانه های یک طرفه / رفع تحریم، درمان یکی از بیماری‌های متعدد در کشور / رسالت مطبوعات در القای امید به جامعه / جاد یأس، ضد انقلابی‌ترین عمل / هجمه برخی مطبوعات با پول بیت المال علیه افتخار حاکمیت / تثبیت حق غنی سازی ایران و ورود به بازار تجارت هسته‌ای / حفظ رآکتور اراک و مدرنی کردن آن / کار عظیم لغو قطعنامه‌های شورای امنیت / قابلیت نقد همه چیز، غیر از کلام معصوم و خدا / تفاوت نقد با تخریب و تهمت / اهمیت امید در جامعه برای بهبود وضعیت اقتصادی / تورم 300 درصدی برخی کشورهای صادرکننده نفت بر اثر کاهش قمت نفت / کار بزرگ دولت در زمینه گندم، علی‌رغم خشکسالی / یأس پراکنی برخی رسانه ها / ضرورت رسیدن به رشد اقتصادی قابل قبول / بهبود شرایط کشور برای رونق و پیشرفت / مهم‌ترین کار برجام، ایجاد فضای مناسب برای امید و فعالیت / ترسیم بی جهت سیاهی و ناامیدی از سوی برخی رسانه ها / مسموم کردن فضای جامعه برای عدم استفاده از فضای پسابرجام / بازی با آبروی مردم قبل از دادگاه و محکومیت / ضرورت درس آموزی از شرایط منطقه و کاهش دعواها و اختلافات
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و نبینا محمد و آله الطاهرین و صحبه المنتجبین
السلام علیک یا علی ابن الحسین ایها السجاد و رحمه الله و برکاته
نمایشگاهی که به نام رسانهها، مطبوعات، خبرگزاری‌ها، پایگاه‌های خبری و نشریات مختلف برگزار شده، فرصت بسیار مغتنمی برای همه ماست. تردیدی نیست که برای ورود به عصر جدید و دنیای جدید نیاز به توسعه داریم و باز تردیدی نیست که مسیر و راه ورود به توسعه رسانه است.
البته برای یک کشور مهمتر از داشتن رسانه یا رسانهها، نهاد رسانه است؛ رسانه‌ای که دارای سوابق بلند، با هویت، با نگاه و دیدگاه خاص خود باشد. گرچه در کشور ما از اولین مطبوعه، کاغذ اخبار یا وقایع اتفاقیه حدود 180 سال می‌گذرد، اما دیگر از آن نشریات روزهای اولیه جز در آرشیو خبری نیست، آن هم اگر مانده باشد. ما در دنیا روزنامه‌هایی داریم که بیش از 200 سال سابقه دارند. تایمز لندن دارای 230 سال عمر است و نیویورک تایمز دارای 119 سال؛ رسانه‌ای که دهه‌ها از عمرش بگذرد، بر حرفه‌ای بودن و پختگی‌اش افزوده شود، افکار عمومی را به خود جذب کند و دارای سابقه 100 ساله و 200 ساله و بیشتر باشد.
بدترین جوانمرگی، جوانمرگی مطبوعات و رسانه است. اینکه رسانه‌ای هنوز متولد نشده و بال و پرنگشوده و خود را به خوبی معرفی نکرده به دلایل واهی دچار تاخت و تاز دیگران قرار می‌گیرد.
من قبلا هم گفته‌ام کلمه تعطیل و توقیف باید آخرین کلمات در یک رسانه باشد. ما همان‌طور که نیازمند نهاد رسانه هستیم، نیازمند نظام مطبوعات شفاف، روشن، با قوانین و مقررات روشن هم هستیم. اگر قانون روشن باشد هر روز جمعی با به دست آوردن یک کلمه و یک جمله نمی‌توانند با آزادی مطبوعات بازی کنند.
در همه جای دنیا آخرین قانون جزا و شدیدترین آن اعدام است، آن هم در کشورهایی که دارای مجازات اعدام هستند. اولین مجازات اعدام نیست. اولین مجازات جریمه و توقیف کوتاه مدت است.
اگر بر فرض یک رسانه تخلف کرده، نهاد رسانه می‌گوید که او متخلف است نه نهادی دیگر، که در این زمینه وزارت ارشاد، هیئت نظارت و قوه قضاییه داریم؛ پایگاه‌هایی هستند که می‌توانند راجع به نشریه سخن بگویند و قضاوت کنند که آیا از خود یا بیگانه سخن می‌گوید، به نفع کشور حرف می‌زند یا به نفع بیگانه؛ معیاری دارد، هر مأمور امنیتی که نمی‌تواند معیاری برای مطبوعات و نشریات باشد.
ما نیازمند یک نظام، قانون و مقررات یکسانی همه در برابر قانون هستیم. افتخار قانون اساسی ما این است که می‌گوید همه افراد حتی رهبری معظم نظام در برابر قانون یکسان‌اند. این افتخار اسلام و نظام ماست که کنار میز محاکمه قاضی، امام مسلمین و امیرالمؤمنین با یک ذمی برابرند و کنار هم می‌نشینند. این افتخار قضا اسلام است که همه در برابر قانون مساوی هستند.
مگر قابل تحمل است که در کشوری برخی از رسانهها برای همیشه از تنبیه و توقیف و تعطیل و تهدید مصون باشند و یک حاشیه امن امنیتی دائمی برای آنها مقرر شده باشد که نه تنها هر چه می‌خواهند بگویند بلکه گاهی هم به عنوان پلیس مخفی عمل کنند؟ شما از برخی نشریات می‌فهمید چه کسی دستگیر می‌شود و کجا تعطیل می‌شود و آبروی چه کسانی باید برود. نشریه و رسانه برای آگاهی مردم است. بعد هم عده‌ای ادعای انقلابی‌گری دارند. انقلابی بودن یعنی چه؟ یعنی اخلاق. مردم ما انقلاب کردند تا اخلاق اسلامی در این کشور حاکم شود، تا موازین اسلام در این کشور معیار باشد، تا خون و آبرو و اموال مردم محفوظ بماند. انقلابی بودن یعنی دروغ نگفتن، تهمت نزدن و حفظ چهره بزرگان این نظام که در انقلاب و دفاع مقدس و برای سازندگی کشور تلاش کردند. انقلابی بودن یعنی به مردم امید دادن و اعتماد آنها را جلب کردن.
آیا از پایگاه یک بخش از حکومت به بخش دیگری از حکومت حمله کردن، می‌شود انقلاب و انقلابی‌گری؟ یک وقتی هماهنگی راهبردی را اصل مهمی برای وحدت جامعه و حکمرانی سالم می‌دانستیم اما حالا گاهی معکوس آن را مشاهده می‌کنیم. ناهماهنگی راهبردی بزرگترین خطری است که می‌تواند یک جامعه و یک کشور را تهدید کند.
تمام رسانهها باید در برابر قانون یکسان باشند، اگر چنین بود ما کشور انقلابی هستیم و اگر نبود یعنی داریم علیه یک انقلاب اخلاقی و اسلامی حرکت می‌کنیم.
دستگاه قضایی ما باید مأمن جامعه باشد. اگر نمک سالم باشد می‌شود جلوی فساد را گرفت، اما اگر نمک فاسد شود خیلی کار سخت می‌شود. دستگاه قضا پایگاه امن مردم است. مردم آن روزی که از همه مأیوس شوند، از دولت، روزنامه، حتی عالم، استاد دانشگاه، آنجایی که هیچ‌وقت و هیچ‌کس نباید مأیوس شوند باب عدل است و خانه قاضی. قاضی به‌عنوان مأمن جامعه است. بسیار مهم است که جامعه ما احساس امنیت، عدالت و یکسانی داشته باشد. اگر عدالت و یکسانی در جامعه برقرار شد آنگاه ما بهتر می‌توانیم از فکر و اندیشه‌مان برای آگاهی جامعه بهره‌برداری و استفاده کنیم.
امروز تقریباً رسانۀ یکطرفه به سمت پایان یافتن است. رسانهها دوطرفه است؛ مردم هم اظهارنظر می‌کنند، نه در شبکه‌ها و سایت‌ها حتی کنار گیشه روزنامه‌ها با خریدن و نخریدن‌شان اعلام نظر می‌کنند. در این فضا باید رسانه‌های ما مسئولیت سنگینی را بر دوش خود احساس کنند.
در شرایطی که امروز در آن قرار گرفته‌ایم در دو زمینه نیاز به امید داریم و القای امید در جامعه به دست مطبوعات و رسانهها، رسانه ملی، همه سایت‌ها، فضای مجازی و حقیقی است. ملت ما در این 26 ماه کار بزرگی را انجام داد، البته اقتصاد جامعه ما از قبل از انقلاب بیماری‌هایی داشت، بعد از انقلاب هم بیماری‌هایی داشت و تحریم به‌عنوان یک بیماری جدید بر آن افزوده شد؛ از سال‌های اولیه انقلاب به صورت محدود و در سال‌های اخیر به شکل وسیع. معنای آن این نیست که اگر کسی بیماری قلبی خطرناکی دارد و ما توانستیم درمانش کنیم، بگوییم دستش هم درد می‌کرد چرا خوب نشد یا چرا گردنش خوب نشد؟
اقتصاد ما بیماری‌های متعدد و مختلفی دارد. با برداشته شدن تحریم یکی از آن بیماری‌های صعب‌العلاج بسیار خطرناک برطرف می‌شود و اقتصاد تحرک پیدا می‌کند، ولی معنایش این نیست که دیگر بیماری و مشکلی وجود ندارد.ای
آنچه ما می‌توانیم در عرصه بعد از تحریم مشکلات جامعه را حل و فصل کنیم، اولین قدم در همه بخش‌ها و از جمله اقتصاد امید به آینده است. بزرگترین عمل ضد انقلابی ایجاد یأس است. آن روزنامه و سایتی به معنای واقعی کلمه ضد انقلاب است که شما وقتی آن را ورق زدید چیزی از شما کم می‌کند. صفحه اول را می‌خوانید چیزی کم می‌کند و صفحه بعدی را می‌خوانید امید و اعتماد را از شما می‌گیرد. انقلابی بودن در مطبوعات و رسانهها آن است که اولاً واقعیات را به خوبی و درستی بیان کنیم. اگر ملت بزرگ ایران کار بزرگی را انجام داده، کار ملت را کوچک نکنیم. با پول بیت‌المال و پول حاکمیت علیه افتخار حاکمیت؟ با پول دولت علیه دولت؟ دولتی که منتخب مردم است.
هیچ اشکالی ندارد که کسی با پول شخصی متقاضی روزنامه‌ای بشود و از اول تا آخرش مخالف دولت باشد. اما اگر می‌خواهیم با پول مردم علیه راه مردم اقدام کنید، با اجازه چه کسی؟ پول مردم علیه مردم؟ این نمی‌تواند برای یک جامعه قابل قبول باشد. افتخار ملی ما این بوده که نمایندگان سرفراز ملت توانسته‌اند به خوبی از حقوق حقه ملت دفاع کنند.
نه تنها گفتیم رآکتور اراک باید بماند و حق ماست، یک قدم بالاتر گفتیم رآکتور اراک باید مدرنیزه هم بشود. نه تنها گفتیم رآکتور اراک باید مدرنیزه شود، گفتیم شما هم (یعنی کشورهای 1+5) باید تکنولوژی جدیدتان را وارد عرصه کنید. اراکی که تکمیل می‌شود با اراکی که دیروز داشتیم می‌ساختیم زمین تا آسمان فرق دارد. این یک رآکتور جدید و به مراتب مدرنتر از قبلی است. رآکتور را می‌سازیم و با فناوری‌های نو هم در این زمینه آشناتر می‌شویم. نه اینکه ایران حقش تثبیت شد که غنی‌سازی کند و کیک زرد را به UF6 تبدیل کند و آن را به غنای 5/3 و 4 و 5 درصد برساند، بلکه یک تجارت دیگر در این زمینه به دست آوردیم. ما از هفته‌های آینده uf6 را می‌فروشیم، کیک زرد می‌گیریم؛ یعنی در بازار تجارت هسته‌ای وارد می‌شویم. نه تنها سانتریفیوژ‌هایمان می‌چرخد بلکه از این پس سانتریفیوژ‌های بسیار مدرنتر آن به چرخش درمی‌آید. به محض این که این توافق اجرایی شود گاز UF6 برای اولین بار در سانتریفیوژ جدید IR8 تزریق خواهد شد و با IR8 غنی‌سازی در حد آزمایشگاهی آغاز می‌شود.
نه تنها این قطعنامه‌های شش‌گانه ظالمانه شورای امنیت سازمان ملل را لغو کردیم، بلکه در قطعنامه جدید حق غنی‌سازی ایران را هم به رسمیت می‌شناسد. بله این حق همه کشورها بوده، اما هیچ کشور عضو غیردائم سازمان ملل در یک قطعنامه شورای امنیت حق غنی‌سازی‌اش رسماً اعلام نشده است. این کار عظیم و بزرگ و در کنار آن رفع تحریم‌های ظالمانه صورت می‌گیرد.
این افتخاری از آن ملت بزرگ ایران است. حالا کسی ممکن است نسبت به آن نظری داشته باشد، از این صحبت‌ها همیشه هست. هر متنی هم غیر از کلام معصوم و خدا قابل نقد است. می‌توانید نقد و انتقاد کنید و این حق همه مطبوعات و رسانه‌هاست. اما همان‌طور که در تابلو این نمایشگاه آمده نقد باید منصفانه باشد و البته پاسخی هم که به نقد داده می‌شود باید مسئولانه و صحیح باشد.
همه ما باید نقادی کنیم. نقد به نفع ماست. دولت باید نقد شود، قوه قضاییه باید نقد شود، مجلس باید نقد شود. اسلام که بالاتر می‌گوید «النصیحه لائمه المسلمین»، امام مسلمین هم باید نقد شود؛ منتها نقد و انتقاد، نه اتهام، تخریب، تهمت و دروغ.
انتقاد کنیم از روی دلسوزی و بگوییم این کار خوب بود و اینجا اشکال داشت و اگر این‌طور می‌شد بهتر بود. بیاموزانیم و بیاموزیم و کاری کنیم که آینده بهتری در انتظارمان باشد.
امروز در شرایط جدید و در سراسر کشور امید تبلور بیشتری نسبت به دیروز دارد و شما می‌توانید هم امید را در جامعه اضافه کنید و هم مسیر و راهی را که در فضای جدید برای توسعه کشور باید استفاده و بهره‌برداری کنیم، هموار کنید.
اگر امید نباشد سرمایه‌گذاری نخواهد بود و اقتصاد مقاومتی پیاده نخواهد شد، صادرات غیرنفتی افزایش پیدا نمی‌کند و همه شما می‌دانید که امسال سال بسیار سختی برای دولت بود. همه وضع اقتصادی دنیا و وضع نفت و قیمت آن را می‌دانید. برخی کشورهای همسایه که جمعیت‌شان یک سوم ماست و درآمد نفت آنها ده برابر ماست، از ده‌ها میلیارد از ذخایرشان برای اداره امسال خود استفاده کردند.
شما می‌دانید در برخی از کشورهایی که صادر کننده نفت بودند، تورم الان نزدیک به 300 درصد شده است، ولی در کشور ما مسیر کاهشی تورم و مسیر رونق البته با شتاب کمتر حفظ شده است. اگر شرایط عادی بود، پارسال اگر رشد ما 3 درصد بود امسال باید بیشتر می‌شد، اما شش ماهه اول رشد ما یک درصد است. ممکن است تا پایان سال هم رشد ما حدود 2 درصد باشد، اما در عین حال نگذاشتیم به رشد منفی برسیم و نگذاشتیم کاهش تورم مسیر عکس را طی کند.
در شرایطی که در سال گذشته با خشکسالی عظیم توأم بود، خرید دولت از گندم کاران بیش از 8 میلیون تن بود. در آغاز دولت در انبارها و سیلوها فقط برای یک هفته ذخیره داشتیم. در زمستان امسال ذخیره ما 6 و نیم ماه بود، اما الان خیلی بالاست و تقریباً با شرایطی که داریم امسال نیاز به خرید گندم و بسیاری از محصولات دیگر نداریم.
آیا این درست است که رسانه ما فقط نقد را بگوید یا واقعیت را بگوید و بعد به نقد و راه‌حل برسد و در مجموع به مردم امید بدهد و یا آنکه از آغاز تا پایانش یأس باشد؟ البته آن رسانه‌هایی که ناامیدی را تزریق می‌کنند تعدادشان بسیار محدود است و آنها که به نفع مردم تلاش و کوشش می‌کنند بسیار زیاد هستند. من از همه آنها تشکر می‌کنم؛ حامی یا منتقد باشد با هر لحنی، اما حتما نمی‌توانم از کسی که اخلاق را زیر پا بگذارد و از اخلاق حرفه‌ای مطبوعات فاصله بگیرد تجلیل کنم. حتما نمی‌توانم از کسی که بذر ناامیدی را در میان مردم می‌پاشد تشکر کنم.
همه ما باید در این شرایط به فکر ملت و کشور و آینده و توسعه‌مان باشیم. شرایط امروز شرایطی است که می‌تواند در زمینه‌‌های مختلف کشورمان را با سرعت قابل توجهی به سمت پیشرفت و توسعه هدایت کند. شما می‌بینید کمتر هفته‌ای است که کمپانی‌های مختلف، مراکز اقتصادی آسیا، اروپا، افریقا و بخش‌هایی از امریکا به ایران سفر نکنند و در فکر انعقاد قرارداد نباشند. ما آینده‌ای به مراتب بهتر از امروز خواهیم داشت و همه باید دست به دست هم دهیم تا ایرانی را بسازیم که در آن رونق اقتصادی را به معنای واقعی کلمه شاهد باشیم. ایرانی را بسازیم که در آن علم و دانش و فناوری روز به روز در حال پیشرفت باشد و رونق اقتصادی ما در حد قابل قبول باشد. رشد یک درصد و دو درصد و سه درصدی برای ما غیرقابل قبول است. ما باید به رشد قابل قبول دست پیدا کنیم.
اولین امید، امید در شرایط پسابرجام و پساتحریم و استفاده از فضایی است که به‌وجود آمده است. تمام خاصیت برجام ایجاد فضای مناسب برای امید و فعالیت و رونق است، همه‌اش همین است. اگر در پسابرجام یأس را در جامعه منتشر کرده و مردم را نسبت به آینده ناامید کنیم و هر روز داستان سرایی کنیم و هر روز مردم را بترسانیم، درست نیست.
بله، همیشه باید مواظب و مراقب باشیم، اما به چه دلیل مردم را بی‌جهت ترسانده و به چه دلیل تصویرهای سیاه برای جامعه ترسیم می‌شود؟ بی‌تردید، ما امروز بعد از 26 ماه شرایط‌مان بهتر از قبل است؛ شرایط بین‌المللی، اجتماعی و وحدت و انسجام ما بیشتر است. امروز امید مردم به مشارکت بیشتر است. در شرایطی هستیم که مردم بیش از گذشته برای حرکت اقتصادی در جامعه آماده هستند.
به‌طور طبیعی هر ملت و کشوری رقبا و دشمنانی دارد و خودش را آماده می‌کند، اما مدام فضای جامعه مسموم می‌شود تا نگذارند از فضای پسابرجام استفاده کنیم.
باید از این فضای به‌وجود آمده بهره‌برداری کنیم. منطقه را ببینید که چه شرایطی دارد و تروریسم در منطقه چه می‌کند و اختلافات در این منطقه چه می‌کند. درس بیاموزیم و شکاف ایجاد نکنیم. ما نباید بین مردم اختلاف بیندازیم، تهمت به هم نزنیم، ما همه ایرانی هستیم و به نظام و انقلاب علاقه داریم و همه ایران آباد را می‌خواهیم. در این شرایط باید کاری کنیم که انسجام، وحدت، دوستی و برادری داشته باشیم. برادری با انتقاد منافات ندارد. دوست و برادر باشیم و از همه نقد کنیم، اما جامعه ما انقلابی بماند، یعنی تهمت و دروغ نباشد. به صرف اتهام یک آقایی یا دستگاهی، قبل از دادگاه و محاکمه و محکومیت و طی مراحل دادگاه آبروی مردم را نبریم. این خلاف قانون، قانون اساسی و شرع و اسلام و خلاف راه صحیفه سجادیه است که امروز به نام صاحب صحیفه سجادیه است. تلاش کنیم در جامعه امید را برای حرکت اقتصادی و سیاسی شکوفا کنیم.
اسفند ماه انتخابات داریم، باید همه را امیدوار کنیم. همه پای صندوق رأی بیایند و همه بتوانند افراد مورد نظرشان را در لیست انتخاب شونده‌ها ببینند و همه بتوانند با روحیه در صف انتخاب کنندگان حضور پیدا کنند. هر مقدار بتوانیم فضای امید را در زمینه اقتصاد و سیاست و فرهنگ بیشتر کنیم، می‌توانیم توسعه بیشتری را شامل حال این جامعه کنیم.
این دولت در زمینه مطبوعات قدم‌هایی برداشته و به حول و قوه الهی قدم‌هایی دیگری را برخواهد داشت. این دولت یارانه‌ها را شفاف‌سازی کرده و برای گرفتن امتیاز برای یک نشریه راه را بسیار بسیار کوتاه می‌کند. در آینده یارانه‌ها باید به سمت توسعه چاپ و به سمت ساماندهی توزیع به جای یارانه نقدی حرکت کند. باید کاری کنیم که همه در فضای رسانه بتوانند حضور پرنشاط و شادابی داشته باشند؛ از مطبوعات‌مان اعتدال و عقلانیت برآید نه خدای ناکرده افراط و خشونت و ما بتوانیم مسیری را طی کنیم که رسالت و مسئولیت ملی، انقلابی و دینی همه ماست.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته