نیاز انقلاب ما به پیام رسان/ خدمات مهم ارتباطات/ مردمی بودن انقلاب ایران/ خاطره‌ای از مخالفت امام با ترور/ تاکید امام بر بیداری و آگاهی مردم/ نظریات راهگشا و هوشمندانه امام در پیروزی انقلاب/ عواقب نا معلوم مبارزه مسلحانه در انقلاب/ بیان‌های نظریات شرقی و غربی انقلاب ها/ عدم وابستگی انقلاب ایران به شرق و غرب/ مخالفت شرق و غرب با انقلاب ایران/ استقلال انقلاب ایران در نظریه و عمل/ خاطره‌ای از امید امام در مبارزه/ اطمینان، قاطعیت، امید و شناخت امام/ آثار انقلاب اسلامی در سرتاسر جهان/ اهمیت فضای مجازی و اینترنت در دنیای امروز/ آسان شدن تحقیق با اینترنت/ تصور واهی برخی برای جدا سازی کشورها از طریق ممانعت از ورود اتباع/ ترامپ و برداشته شدن پرده دورویی آمریکا در مخالفت با ایران/ اقدامات تبعیض آمیز مدعیان رفع تبعیض/ زیر پا گذاشتن حقوق بشر از سوی مدعیان/ سپری گشتن دوره دیوار کشی بین ملت ها/ توانمندی ملت ایران در عرصه‌های مختلف/ اقدام دولت در رفع شبهه و ترس مذاکره با قدرت‌های بزرگ/ اعتقادات دولت به قدرت و توان ایران برای پیروزی در مذاکرات/ پیروزی در مذاکره با حمایت ملت، تیم قوی و حمایت و هدایت رهبری / اهمیت پیام و فرصت برجام/ حل مسائل منطقه و جهان با مذاکره ، پیام برجام/ فرصت برجام/ مخالفت برخی با خرید هرگونه تجهیزاتخارجی با این استدلال که خودمان درست می‌کنیم/ افراط و تفریط در عدم استفاده از تجربه دنیا و ناتوانی داخلی/ استفاده از تجربه دنیا در ساخت سانتریفیوژ/ شروع فناوری هسته‌ای از سال 1360/ تصور غلط ناتوانان داخلی/ استفاده از توان بومی در کنار تجربه جهانی/ مشارکت با روسیه برای ساخت نیروگاه/ اهمیت اسرار علمی فوت کوزه گری/ اهمیت علوم فضایی/ توجه رهبری به علوم جدید/ ساخت ماهواره‌های متنوع در کشور
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و نبینا محمد و آله الطاهرین و صحبه المنتجبین
و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین
ایام بسیار شکوهمند و مبارکی برای ملت بزرگ ایران است که در 38 سال قبل با رهبری و هدایت امام راحل، با وحدت و انسجام ملی، عزمی ستودنی، ایثار، فداکاری، نثار جان خود، استقامت، ایستادگی و صبر قهرمانانه توانستند بزرگ ترین انقلاب مردمی را در تاریخ جهان به پیروزی برسانند.
چون انقلاب ما دارای پیام برای نسل‌های آینده و جهان است، لذا نیاز به پیام رسان داریم. شما اندیشمندان، دانشمندان، کارگزاران، خدمتگزاران و همه آنهایی که در عرصه ارتباطات، چه از لحاظ علمی، تحقیقاتی، اجرایی و عملیاتی تلاش می‌کنید، در واقع ارتباط بین انسان‌ها را تسهیل می‌کنید؛ والا آن که می‌خواهد برای خانواده اش نامه بفرستد، خودش می‌تواند بنویسد وخودش هم راه بیفتد نامه را برساند! گفت طرف نامه‌ای را نوشته بود ولی نامه رسان پیدا نمی‌کرد، مدت‌ها معطل بود، گفت خودم نامه را می‌برم، نامه را به در خانه آورد، گفتند خوش آمدید، گفت: نه، من فقط آمده ام نامه را بدهم، چون نامه رسان پیدا نکردم.
به هرحال، خدمتی که در مسیر ارتباطات هست برای این می‌باشد که پیام مردم آسان‌تر، راحت‌تر، ارزان‌تر و سریع‌تر به دست دیگران برسد. حال این پیام می‌تواند در مسیر پست، مخابرات و تلفن باشد و امروزه هم عمدتاً از طریق فضای مجازی، اینترنت و انواع ابزار و وسایلی که در اختیار بشر قرار گرفته است.
انقلاب ما دارای پیامی بزرگ است و همۀ ما باید پیام رسان انقلاب به نسل‌های آینده و جهانیان باشیم. اولاً انقلاب اسلامی ایران انقلابی صرفاً مردمی بود، ممکن است در ظاهر آن احزاب، گروه‌ها، تشکل‌ها، اقشار، فرهیختگان، اندیشمندان، شخص امام (ره) و یاران ایشان نقش داشتند، اما آنکه انقلاب را به پیروزی رساند حرکت ملی بود. همه مردم از پیر و جوان، روستایی و شهری در سراسر کشور به پا خاستند و این نظر امام(ره) از روز اول بود.
عده‌ای دنبال اقدامات مسلحانه بودند و گاهی هم خود ما و دوستانمان فکر می‌کردیم این گونه که انقلاب پیروز نمی‌شود که تظاهرات کنیم و اعلامیه‌ای پخش کنیم، آخرش چه؟ فکر می‌کردیم که آخرش باید گروه‌هایی درست شوند که مسلح باشند و مبارزه کنند و با جنگ مسلحانه پیش برویم. امام (ره) درست نظر معکوس این را داشت و درست می‌اندیشید و فکر می‌کرد.
من یادم هست یکی از چهره‌های بنام در اوایل سال 1342 خدمت امام(ره) رسیده بود. ما آن موقع جوان و طلبه بودیم، آمد در جمع دو سه نفری ما نقل کرد، گفت ما خدمت امام (ره) رفتیم و گفتیم ما گروهی هستیم که می‌توانیم طراحی کنیم و فلان مقام را ترور کنیم. گفت امام (ره) تأملی کرد و فرمود بر فرض این کار را بکنید، شخص دیگری جای او می‌آید و تأثیری ندارد. اولاً ممکن است قبل از اینکه این کار را انجام دهید، دستگیر شوید. به فرض هم موفق شوید و ده نفر را هم بکشید، ده نفر دیگر جای آنها می‌آیند، چه تأثیری دارد؟
امام(ره) از ابتدا فرمود ما باید مردم را بیدار کنیم، ملت باید پای صحنه بیاید. اگر همۀ مردم آمدند، هیچ قدرتی در برابر قدرت مردم به پیروزی نمی‌رسد. این قدرت مردم است که در برابر استبداد داخلی و استعمار خارجی به پیروزی خواهد رسید.
امام (ره) نه تنها عالمی اندیشمند، مرجع تقلید و مورد اعتماد مردم بود، بلکه فردی بسیار هوشیار، بیدار و نکته سنج بود که دنیا را به خوبی می‌شناخت و خیلی دقیق تحلیل می‌کرد. شاید کمتر گفته شده، تنها فتوای امام (ره) نبود که ما را به پیروزی رساند، بلکه نظریات امام (ره) هم در زمینۀ انقلاب ما را به پیروزی رساند، والا آن نظریات معروف انقلابی و در آن زمان، مسلح شدن و کارهای چریکی کردن و ... در انقلاب‌ها بود که معمولاً هم از چپ نشئت می‌گرفت.
امام (ره) یک انقلاب مردمی فرهنگی را تنظیم و راهبری کرد و ما دیدیم وقتی یک ملت به خیابان بیاید، این ملت بزرگ می‌تواند همه را جذب کند. ملت به خیابان آمد و توانست حتی نیروی مسلح شاه را هم جذب کند و این جذب بود که انقلاب را بدون خونریزی به پیروزی رساند، والا اگر انقلاب مسلحانه بود، ممکن بود میلیون‌ها نفر در ایران کشته شوند و نمی‌دانیم و معلوم هم نبود که عاقبت آن به کجا می‌رسید. به دنبال آن ممکن بود کشور تجزیه و قطعه قطعه شود و خارجی‌ها مداخله کنند. آن چیزی که باعث شد که نه خارج و نه مزدوران داخلی بتوانند تصمیم بگیرند، یکپارچگی ملتی 36 میلیونی بود که در آن زمان همه یک صدا به خیابان آمدند. این نکته اول .
نکته دوم؛ معمولاً انقلاب‌ها نظریاتشان را یا از شرق یا از غرب می‌گرفتند. نظریات شرقی مبتنی بر ساماندهی فعالیت‌های مخفی گروهی، هسته‌ای و چریکی بود. ساماندهی غرب هم بر مبنای اهرم‌های حقوق بشری و امثال اینها و ارتباطات با قدرت‌های غربی و فشارهای سازمان‌های بین المللی متکی بود.
امام (ره) نه این راه و نه آن راه را انتخاب کرد، نه این نظریه و نه آن نظریه را قبول داشت؛ لذا انقلاب ما در جهان دو قطبی ای صورت گرفت که هرکس می‌خواست علیه استبداد وابسته به غرب انقلاب کند باید به شرق تکیه می‌کرد - آن زمان مثلاً شوروی - و اگر کسی می-خواست علیه استبداد گران وابسته به شرق حرکت و قیامی را سامان دهد باید به غرب - مثلاً امریکا - تکیه کند.انقلاب ما بدون تکیه بر شرق و غرب پیروز شد، و بالاتر، انقلابی بود که هم شرق و هم غرب با آن مخالف بود؛ نه شوروی آن زمان با این انقلاب میانه ای داشت و می-خواست پیروز شود و نه غرب آن زمان یعنی امریکا و اروپا. غرب، به این دلیل که بر این کشور سلطه داشت و به نوعی ایران پایگاه آنها بود و نمی خواستند به هیچ شرایطی آن را از دست بدهند. شرق هم به دلیل اینکه انقلاب، انقلاب دینی بود، از این انقلاب می‌هراسید و می‌گفت اگر این انقلاب دینی پیروز شود، شرایط من چه می‌شود؟ شوروی می‌ترسید خود این ابرقدرت به حرکت در بیاید؛ آن همه مسلمان‌ها و اقوام به حرکت در بیایند و شوروی تجزیه شود و شد. این خطری که آنها احساس می‌کردند را در مقام عمل لمس کردند.
پس انقلابی بود که هم از لحاظ نظریه مستقل بود و هم در مقام عمل اتکا به کسی نداشت. امام (ره) در روزهای آخر در پاریس مصاحبه ای دارد. البته آن روزی که امام (ره) این مصاحبه را داشت، خودم بودم. خبرنگار از امام (ره) سوال می‌کرد که اگر شما نیاز به اسلحه داشته باشید، در برابر رژیم شاه از کدام کشور اسلحه می‌گیرید؟
امام (ره) فرمود ما نیاز به اسلحه نداریم. دو مرتبه این خبرنگار اصرار کرد گفت که آیا شما از لیبی اسلحه می‌گیرید؟ اسم این کشور را آورد. امام (ره) فرمود ما که نیاز به اسلحه نداریم. باز گفت شما از سوریه اسلحه می‌گیرید؟ امام (ره) فرمود من گفتم که ما نیازی به اسلحه نداریم، ولی اگر روزی نیاز به اسلحه داشته باشیم از انبارهای سلاح خود شاه استفاده
می‌کنیم.
امام (ره) خیلی واضح و روشن سخن می‌گفت. راه امام (ره) راهی مشخص بود. امید روشنی داشت. من در دی ماه خدمت ایشان رسیدم راجع به اعتصاباتی که در ایران بود، خدمت ایشان گفتم اگر این اعتصاب این‌طور بشود آن گونه می‌شود، اگر این اعتصاب ادامه پیدا کند این مشکل پیش می‌آید. طرح ما این بود که نوبت بندی کنیم و بگوییم مثلاً یک هفته اینها اعتصاب کنند، یک هفته آنها، که مردم بتوانند به زندگی روزمرة خودشان برسند. من خدمت امام (ره) گفتم: اگر این روند بخواهد چندین ماه طول بکشد، چه؟ امام (ره) گوش کرد، فرمود که زیاد طول نمی‌کشد. دو مرتبه گفتم اگر این چند ماه بخواهد طول بکشید؛ این بحث مال اواخر دی ماه است؛ امام (ره) فرمود طول نمی‌کشد.
مردی که مطمئن بود، امیدوار بود، قاطع بود. امام (ره) هم خدا را خوب شناخته بود، هم مردم را خوب شناخته بود و هم دنیا را خوب شناخته بود.
یک چنین شخصیتی، یک انقلاب بزرگ و عظیم را به پیروزی رساند. امروز آثار این انقلاب را در سراسر جهان ما می‌بینیم؛ حالا چه آنهایی که مخالف این انقلاب هستند و چه آنهایی که موافق این انقلاب هستند. انقلابی بود که در داخل کشور ایران باقی نماند. می‌گویند صدور انقلاب؛ انقلاب که صادر شد. به قول علما که می‌گویند تحصیل حاصل محال است. چه صدور انقلابی؟ انقلاب که صادر شد. انقلاب پیامی داشت که این پیام منحصر در این سرزمین باقی نمی‌ماند.
امروز هم مردم، مسئولین، فرهیختگان، اصحاب دانش و هنر ما دارای پیام هستند و شما باید این پیام را منتشر کنید و برسانید.
وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات باید وسیلة ارتباط پیام‌های دینی و فرهنگی مردم، پیام‌های مربوط به زندگی خصوصی مردم، پیام‌های مربوط به علم و دانش، سیاست و هر آنچه مورد نیاز جامعه است، باشد. خدمت شما، خدمت ارتباطی است. باید میان جامعة ایرانی و جامعه جهانی ارتباط برقرار کنید و این رسالت و مسئولیت بسیار مهمی است.
در دنیای امروز اگر بخواهید در هر رشته‌ای و علمی تحقیق کنید، اگر بخواهید در یک زمینة علمی تدریس کنید، اگر بخواهید خودتان در یک زمینة علمی مطالعه کنید، بدون فضای مجازی و اینترنت اصلاً امکان پذیر است؟ چطور امکان پذیر است؟ شما یک مقاله می‌خواهید، شما آخرین تحقیق را می‌خواهید، شما آخرین اطلاعات را می‌خواهید، نه اینکه از طریق دیگر نشود به دست آورد، اما باید به ده کتابخانه بروید، ساعت‌ها معطل شوید و بگردید. الان دیگر علمای بزرگ و مراجع هم به همین فضا متکی شده‌اند. الان می‌خواهید یک روایت را پیدا کنید، دیگر نمی-روید در کتابخانه کتاب‌های قدیمی را باز کنید و مدام ورق بزنید. همه در همین فضاست. روایت را می‌زند فوراً می‌آید. همچنین راجع به هر موضوعی. تقریباً تمام کتاب‌های فقهی مهم که مورد استناد است، همه در فضای اینترنت آمده است و شما روایت، آیه و تفسیر را پیدا می‌کنید. سهل و آسان شده است.
چه کسی این کار را کرده؟ علم و دانش و سرعتی که امروز پیدا کرده. شما ببینید علم و دانش چه سرعتی پیدا کرده است.
امروز بخش ارتباطات و فناوری اطلاعات این مسئولیت و رسالت بزرگ را بردوش دارد. امروز روز جداسازی نیست؛ اینکه حالا آدمی فکر کند دو سه ماه ویزای کشورش را به روی 7 کشور، کمتر یا بیشتر، قطع می‌کند، اینها برای آدم‌هایی است که در سیاست نبوده‌اند و تازه آمده‌اند و عالم دیگری دارند؛ آقایی در عالم دیگری بوده، حالا به عالم سیاست آمده. این فضا برای او کاملاً جدید است. حالا تا هم خودش و هم اطرافیانش بفهمند در دنیا چه خبر است و باید چه کار کرد، هم زمان می‌برد و هم خسارت‌هایی به مردم خودش می‌زند و هم ممکن است به دیگران خسارت بزند.
اصلاً دنیای امروز دنیای امروز دنیای این‌گونه حرف‌هاست؟ علاوه بر آن، اینها سال‌ها شعار می‌دادند و می‌گفتند ما با دولت ایران مخالفیم، اما طرفدار مردم ایران هستیم. به این وضوح حرف نادرستی را که سال‌ها اینها می‌زدند و پشت پرده طور دیگری فکر می‌کردند و به زبان یک طور دیگر حرف می‌زدند، چون این آدم، آدم خاصی است، پرده دورویی را برداشت و آنچه را که در دل داشتند دارد به نمایش می‌گذارد.
اقداماتی که صرفاً علیه تعدادی از هموطنان عزیز ماست یا عزیزانی از کشورهای دیگر، مسلمانانی که در کشورهای دیگر هستند. اصلاً شعار اینها در دنیا عدم تبعیض بود. می‌گفتند دوران تبعیض سپری شده، دیگر زمان تبعیض نیست. پس این چیست؟ اساس این کار غلط بر مبنای تبعیض غلط و نارواست.
اینها همیشه می‌گفتند ما حقوق انسان‌ها را مراعات می‌کنیم، حقوق بشر را مراعات می‌کنیم. این زیر پا گذاشتن حقوق انسان‌هاست. اینها می‌گفتند ما به تعهدات خودمان وفاداریم. چطور سفارتخانة شما ویزا صادر کرده، در گذرنامه امضاء کرده، حالا می‌گویی من آن را قبول ندارم و حق نداری به کشور من سفر بکنی! تمام اصول و تعهدات بین المللی را زیر پا گذاشتند.
دنیا، دنیای ارتباطات است. جهان، جهان اتصال افکار مردم جهان است. خیلی وقت است که دوران اینکه بخواهیم از دیوار برای فاصله بین ملت‌ها و کشورها استفاده کنیم، سپری شده است.
ما در شرایطی هستیم که باید به خوبی پیام خود را به مردم جهان برسانیم.
نکتة بعد اینکه ملت ایران در طول سال‌های گذشته با تلاش، ایثار و فداکاری توانست قدرت ایران و ملت ایران را در دنیای سیاست به نمایش بگذارد. ما در خیلی از عرصه‌ها توانمندی خود را به نمایش گذاشتیم. در انقلاب توانمندی یک ملت را برای یک قیام به نمایش گذاشتیم. در دفاع 8 ساله توانمندی دفاعی خودمان را به نمایش گذاشتیم. در دوران تحریم استقامت یک ملت را به نمایش گذاشتیم.
لازم بود ما در مقطعی قدرت و توان سیاسی و مذاکراتی خودمان را به نمایش بگذاریم. یک حرفی مطرح بود، حالا یا ترس یا شبهه یا هر چیزی که بود، می‌گفتند نمی‌شود ایران در برابر قدرت‌های بزرگ بنشیند و مذاکره کند، معلوم است که ما موفق نمی‌شویم، ما که نمی‌توانیم آن هم نه با یک قدرت بلکه با 6 قدرت بزرگ رو در روی هم. ما یک طرف در مقابل هم بزرگ‌ترین کشورهای جهان، قدرت‌های جهان، بخواهیم مذاکره کنیم! در مذاکره، مقررات را آنها درست کرده‌اند، همة این مقررات آژانس و غیره و منشور سازمان ملل و... همه را آنها نوشته‌اند، پس از یک مبنا اصول مذاکراتی مال آنهاست، زبان مذاکرات هم که انگلیسی است، مال آنهاست، زور تبلیغاتی هم متعلق به آنهاست؛ این همه رسانه‌ای که در اختیار دارند. سازمان‌های بین المللی هم تحت نفوذ آنهاست. می‌گفتند ما چطور می‌توانیم پیروز شویم؟ ظاهراً مثل همان که در انقلاب می‌گفتند دست خالی در برابر تانک چطور پیروز می‌شود و می‌گفتند شدنی نیست، این هم در ظاهر استدلالی داشت و می‌گفتند آنها همه چیز دارند و ما تنها، چطور می‌توانیم در یک مذاکرات موفق بشویم؟ این شبهه وجود داشت.
ما از روز اول معتقد بودیم و به نظر من ملت ما از روز اول معتقد بود که ایران این توان و این قدرت را دارد، این منطق را دارد، این دانش را دارد، این هنر را دارد که در یک مذاکرات پیچیدة علمی، فنی، سیاسی و حقوقی بتواند در برابر بزرگ‌ترین قدرت‌های جهان بنشیند، حرف بزند، استدلال کند، موفق و پیروز شود و به قراردادی برسد که منافع ملی و خط قرمزهای کشور را به خوبی مراعات کند.
این کار انجام گرفت. گفت معما چو حل گشت آسان شود. حالا چون گذشته الان برگردیم آن را آسان می‌بینیم. این کار انجام شد.
ما در یک مذاکره بزرگ، بهترین افراد را به این صحنه فرستادیم. البته در این جهت هماوردهای قوی‌ای را در برابر آنها فرستادیم؛ افراد صاحب تجربه، افرادی که با سیاست، حقوق و مسائل فنی آشنا بودند و مرکزیت هم که تهران باشد به خوبی از آنها حمایت کرد. ملت هم الحق و الانصاف در حمایت چیزی کم نگذاشتند و اگر حمایت این ملت نبود، این کار بزرگ پیش نمی‌رفت.
مقام معظم رهبری هم به دلیل جایگاه بلندشان در کشور از روز اول هم حمایت کردند و هم هدایت کردند. چقدر جلساتی که در خدمت و محضر ایشان بودیم و بعضی از مذاکره کنندگان هم خدمت ایشان آمدند و گزارش دادند.
ما با حمایت ملت، با لطف خداوند، با هدایت مقام معظم رهبری و با تلاش شبانه روزی موفق شدیم. در حال حاضر به برجام کاری ندارم چون گذشته است. می‌خواهم به نکته دیگری اشاره کنم.
امروز برجام و مذاکرات هسته ای پایان یافته است و از زمان اجرای آن یک سال گذشته است. اکثر قاطع بندهای برجام هم اجرا و پیاده شده است. برخی از بندها هم با مشکلاتی مسیر خود را به پیش می‌برد. قسمت مشکل دار، روابط بانکی ما با دنیاست که الان فرصت نیست به تفصیل آن بپردازم ولی این موضوع هم قدم به قدم در حال عبور و پیش روی است.
از مذاکرات هسته ای و برجام مهم‌تر دو مسئله است. یکی پیام برجام است و دیگری فرصتی است که برجام برای ما ایجاد کرده است. این موضوع نباید از یاد ما برود، والا اینکه برگردیم به اینکه چطور مذاکره کردیم، اول صبح بود، اگر ظهر مذاکره می‌کردیم بهتر نبود؟ اگر قبل از ناهار بود بهتر نبود؟ اینها که مهم نیست. قضی فانقضی؛ کارها انجام شده و از این قضیه عبور کرده‌ایم.
امروز روزی است که باید ببینیم برجام چه پیامی برای ما دارد و چه فرصتی در اختیار ما گذاشته است. برجام می‌خواهد به ما بگوید غیر از مسئله هسته‌ای، در بقیه مسائل جهانی و در مسائل منطقه‌ای، مذاکره یکی از راه حل‌هایی است که می‌تواند گره‌های کور را باز کند. این پیام برجام است. اینکه ما در آستانه می‌نشینیم و با کشورهای دیگر، در کنار مقامات دولت سوریه و مخالفین آن صحبت می‌کنیم، این یعنی پیام برجام؛ این همان پیام برجام است.
اگر روزی به حول و قوه الهی موفق شدیم مسئله یمن را با مذاکره مردم یمن حل کنیم؛ آنهایی که امروز پارلمان یمن را در اختیار قرار دارند و مخالفین، این یعنی پیام برجام.
اگر امروز در منطقه مشکلات فراوانی وجود دارد، اگر توانستیم پای میز مذاکره آنها را حل کنیم، این یعنی پیام برجام.
پس یک نکته اینکه بعد از برجام پیام برجام مهم است. نکته دوم، استفاده از فرصت برجام است. برجام برای ما فرصت به وجود آورده است.
زمانی که با کشوری مذاکره می‌کنیم، یک نفر پیدا می‌شود می‌گوید ما خودمان بلدیم؛ خب اهلاً و سهلاً، مگر گفته‌ایم که شما بلد نیستید. می‌رویم هواپیما بخریم، می‌گویند ما خودمان بلدیم، هواپیما درست می‌کنیم، شما چرا هواپیما می‌خرید؟ می‌رویم لکوموتیو بخریم، می‌گویند ما خودمان بلدیم و درست می‌کنیم، چرا می‌خواهید لکوموتیو بخرید؟ می‌خواهیم در زمینه هسته‌ای با دنیا صحبت کنیم، می‌گویند ما همه چیز را بلدیم. می‌خواهیم ماهواره بخریم، می‌گویند ما خودمان ماهواره درست می‌کنیم، ماهواره را می‌خواهیم چکار کنیم؟
30
به نظر من این میان یک خطای بزرگی در این وسط صورت می‌گیرد و آن اینکه برخی فکر می‌کنند فعالیت به این معناست که از دنیا و تجربه دنیا استفاده نکنیم. آن طرف هم هست؛ بعضی‌ها فکر می‌کنند فقط باید از دنیا بخریم و ما توان انجام کار را نداریم. هر دو تفکر غلط است. ما ایرانی هستیم، با هوش هستیم، با استعداد، عالم و صاحب فرهنگ هستیم. می‌توانیم اختراع کنیم. می‌توانیم کار علمی انجام بدهیم. می‌توانیم قدم‌های بسیار مهمی برداریم . از آن طرف هم دنیا تجربه‌های بسیار زیادی دارد که باید از این تجربه‌های دنیا استفاده و بهره برداری کنیم. یک‌بار دیگر هم گفته‌ام، مثال ساده آن همین سانتریفیوژی است که این همه درباره آن بحث می‌کنیم. مگر ما نمی توانستیم سانتریفیوژ درست کنیم؟ چرا، می‌توانستیم یک روزی درست کنیم، ولی بیست و پنج سال پیش یک دانه سانتریفیوژ را از یک کشوری گرفتیم و به ایران آوردیم. در واقع کارمان را تسهیل کردیم.
من هم ندیده بودم، اولین بار وقتی که سانتریفیوژ آمد رفتیم و دیدیم. اینها را باز کردیم. قطعه به قطعه کپی کردیم و ساختیم، از دیگران هم کمک گرفتیم. در قدم بعدی، از همان کسی که این سانتریفیوژ را گرفته بودیم نقشه‌ها را هم گرفتیم. چون بدون نقشه کار خیلی سخت بود؛ یعنی نقشه گرفتیم، نمونه گرفتیم، بعد هم خودمان ساختیم. اولین تولید دارای اشکال بود، طبیعی است. اولی کار کرد، ولی وقتی خواستیم یک زنجیره درست کنیم، مشکل پیش آمد. حل کردیم. به این دلیل می‌گویم، چون از روز اول بالای سر این کار بودم؛ یعنی از سال 61 من بالای سر این کار هستم. این کار هسته‌ای متعلق به دیروز و امروز نیست؛ از سال 60 – 61 شروع شده است. البته موضوع سانتریفیوژ و غنی‌سازی برای سال 67 است. ما از آن موقع به صورت جدی وارد عمل شدیم.
حالا اگر می‌گفتیم خیر، باید خودمان درست کنیم، نباید از دیگران کمک بگیریم، نقشه آن را هم نباید بگیریم، بیست سال عقب می‌افتادیم و بیست سال دیگر درست می‌کردیم. اینکه ما از تجربه دنیا استفاده نکنیم نادرست است. این هم نادرست است که بگوییم ما توان نداریم و هر چیزی که دیگران ساختند ما باید مصرف کننده باشیم. این هم غلط است.
ما باید از توان بومی خودمان استفاده کنیم، از دانشمندان خودمان استفاده کنیم، از تجربه جهانی استفاده کنیم. اینها را کنار یکدیگر قرار بدهیم. اخیراً هم فردی چیزی ساخته بود و آورد و گفت که این وسیله را خودم درست کرده‌ام. سؤال پرسیدم و معلوم شد که 50 درصد آن را وارد کرده است. گفتم از اول بگو که من 50 درصد این را ساخته‌ام، من هم این قدر سؤال نمی‌کردم، درست می‌گویید 50 درصد این وسیله را خودتان
ساخته‌اید، 50 درصد را هم وارد کرده‌اید؛ اهلاً و سهلاً. راهش همین است. ما الان در حال ساختن نیروگاه بزرگ هسته‌ای هستیم. قبلاً از روسیه خریداری کرده‌ایم، الان هم واحد دوم را می‌خریم. با آنها شرط کرده‌ایم و گفته ایم که 20 درصد آن را ما می‌سازیم. 80 درصد را شما درست کنید. در نیروگاه بعدی 40 درصد را ما درست می‌کنیم و 60 درصد را شما درست کنید. اشکالی ندارد، دنیای امروز دنیای همکاری هاست.
البته این را هم بگویم، اگر در برخی از امور وارد نشویم و اگر زحمت نکشیم و تلاش نکنیم، اسرار علمی را به این سادگی به ما نمی-دهند؛ این را بدانید. در همین سانتریفیوژ همه چیز را گرفته بودیم اعم از نقشه و ... ، اما یک فوتی داشت که آن فوت را به ما یاد نداده بودند. ما می‌ساختیم و تزریق می‌کردیم، بعد از دو یا سه هفته می‌ترکید، دومرتبه درست می‌کردیم، باز هم می‌ترکید.
فوت کار را بلد نبودیم. یک نفر برای بازدید آمده بود، نگاهی کرده بود؛ این قضیه متعلق به سال 82 است؛ دیده بود که ما می‌سازیم و
می‌ترکد. گفته بود من مخترع این سانتریفیوژ هستم؛ پیرمرد بود. دلم سوخت، شما جوان هستید و خیلی هم زحمت کشیده‌اید، اما فوت کار را بلد نیستید و می‌ترکد. و او فوت کار را به آنها یاد داد. گفته بود که باید این کار را بکنید. آن کار را انجام دادیم، دیدیم که درست شد. به نظر من اگر این پیرمرد فوت را به اینها نگفته بود، ده سال بعد هم یاد نمی‌گرفتیم و باز هم مشکل داشتیم.
به هر حال یک فوت کوزه‌گری وجود دارد. یک سری اسرار علمی وجود دارد، که ممکن است به ما یاد ندهند، اما در عین حال خودمان باید با توان و استعداد خودمان پیش برویم.
در اینجا می‌خواهم از همه کسانی که در علوم فضایی در طول سال-های گذشته تلاش کرده‌اند و امروز تلاش می‌کنند، تشکر و سپاسگزاری کنم.
و باید به تلاشمان ادامه بدهیم. امروز علم فضا برای ما اهمیت دارد. فوق العاده هم مهم است. ما به این تکنولوژی نیازمند هستیم. این تکنولوژی به ما قدرت می‌دهد. هر چقدر توانمندی و قدرت ما در علم و دانش بیشتر بشود، گفت العلم هو السلطان، سلطه و توان و عزت ما بیشتر می‌شود و صیانت کشور ما آسان‌تر می‌شود و دشمن با چشم طمع به کشور ما نگاه نمی‌کند.
خوشبختانه مقام معظم رهبری نسبت به این علوم جدید و پیشرفته بسیار حساس هستند و دنبال می‌کنند. یکی از مواردی که ایشان گاهی اوقات سؤال می‌کنند، راجع به همین Hig -techهاست، که به کجا رسیدیم و پیشرفت ما در چه وضعی است. زمینه فضایی مورد توجه ایشان است و این برای ما بسیار و مهم است؛ کشوری که راهبری آن کشور مشوق ما هست، اراده دولت هم بر این است، خواست مردم هم همین است و بحمدالله اندیشمندان و دانشمندان و دانشگاهیان ما همچنین؛ و وحدتی که امروز بین وزارت علوم و وزارت ارتباطات و معاونت علمی و فناوری رئیس جمهور و وزارت دفاع و سازمان فضایی و دانشگاه‌های مختلف وجود دارد، همه در کنار همدیگر جمع شده‌اند و به همدیگر یاری می‌رسانند.
بحمدالله ما امروز شاهد ساخت ماهواره‌های متنوع هستیم؛ از جمله سنجشی، مخابراتی، و همچنین پرتاب‌گرهایی مورد نظر که بتوانیم ماهواره را در فضا قرار بدهیم و استفاده و بهره برداری کنیم.
امروز زمانی است که پس از برجام فرصت لازم به دست آمده تا هم از تجربه دیگران بیشتر استفاده کنیم و هم اینکه خودمان با ارادة قوی‌تر و کوششی وافرتر در مسئلة علم و دانش و از جمله در زمینة فضایی کوشش‌مان را مضاعف کنیم و ان شاء الله بتوانیم دستاوردهایی داشته باشیم که باعث غرور بیشتر کشور و غرور ملی و نیز باعث قدرت و توسعه ما بشود و بتوانیم از این ماهواره‌ها در نیازمندی‌های فراوان و موارد فراوان علمی ان شاء الله بهره‌مند بشویم.
از همه دست اندرکاران و مسئولین و دانشمندان و جوانان عزیز در این راه تشکر و سپاسگزاری می‌کنم.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته