پایان انتظار ملت در 12بهمن وبازگشت امام به کشور/ تبعید امام به ترکیه/ پیروزی انقلاب در 12 بهمن با سخنان قاطعانه امام/ عنایت حق همراه اراده مردان خدایی/ 12بهمن، روز آزادی وامید ایرانیان/ فقدان یار بزرگ امام، آیت الله هاشمی/ اذعان آیت الله هاشمی به اسودگی برای ترک با توجه به مسیر کشور/ حادثه تلخ شهادت آتشنشانان/ ایمان و امید، علل اصلی پیروزی انقلاب/ امیدواری همیشگی امام/ خاطره‌ای از شجاعت امام در 15 خرداد 1343/ ضرورت توجه به هدف قرا ردادن امید مردم در انتقادات/ برجام محصول ایستادگی ومقاومت مردم/ ادعای مخالفان توافق در امریکا به پیروزی ایران/ دستیابی ایران به سانتریفیوژهای پیشرفته/ استقبال از نقد علیه همه ارکان دولت/ تخریب امید مردم، خیانت به ملت و کشور/ زمان بر بودن حل مشکلات محیط زیست/ لندن، یکی از الوده ترین شهر‌های دنیا/ تلاش‌های دولت برای بهره وری در کشاورزی و آب/ ایجاد متوسط 700 هزار شغل، علی رغم افزایش بیکاری/ اهمیت امید به اینده با توجه به اقدامات صورت گرفته/ ضرورت حضور شکوهمندار انتخابات96/ فواید حضور مردم پای صندوق آرا/ آمادگی برای حماسه ملی انتخابات/ امید مردم موجب مشارکت بیشتر در انتخابات/ بهبود صنعت آزادی بیان وفکر نسبت به گذشته/ صدور گندم بجای وارد کردن آن/ پیشرفت ما در حوزه آبیاری نوین/ مخالفت برخی با دیر یا زود آمدن هواپیما‌های خریداری شده/ ضرورت بالا بردن استانه تحمل در استانه انتخابات
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و نبینا محمد و آله الطیبین الطاهرین و صحبه المنتجبین
و قل رب ادخلنی مدخل صدق و اخرجنی مخرج صدق و اجعل لی من لدنک سلطاناً نصیرا و قل جاء الحق و زهق الباطل ان الباطل کان زهوقا
روز دوازدهم بهمن ماه، پرواز سرنوشت ساز از پاریس به تهران و حضور و ورود رهبر عظیم الشأن انقلاب اسلامی بعد از حدود چهارده سال غیبت و تبعید، روزی به یاد ماندنی برای تاریخ انقلاب ایران و حافظه تاریخی ملت ایران است. شاید این سنت غیبت رهبر و امام که ما شیعیان بدان عادت داریم و انتظار آمدن و بازگشت که آن نیز جزو ارکان فکری عقیدتی ماست که آن را افضل اعمال می‌دانیم، همان انتظار است که ما را زنده نگه داشته، همان انتظار است که روحیه ما را در برابر انواع فشارها به استقامت واداشته است. این ملتی که همواره از دوران غیبت و انتظار و ظهور سخن می‌گفت یک نمونه کوچک آن را در زندگی به خوبی لمس و احساس کرد.
آن روز که امام (ره) را به ترکیه تبعید کردند، روزی غم بار برای ما بود و هرگز فکر نمی‌کردیم رژیم سفاک امام(ره) را تبعید می‌کند و او علی رغم اراده حاکمان مستبد در این سرزمین و همه قدرت‌های بزرگ که مایل به بازگشت او نبودند با اراده آهنین در شرایطی که حتی یاران امام(ره) هم در آن مقطع به دلیل نگرانی‌هایی که برای جان امام داشتند به امام(ره) توصیه می‌کردند که بازگشت را به تأخیر بیندازند.
اراده آن امام و رهبر بزرگ و بازگشت تاریخی او به این سرزمین یکی از مهم ترین وقایع تاریخی ملت ایران است. در ظاهر 22 بهمن روز پیروزی انقلاب است، اما در واقع همان 12 بهمن روز پیروزی انقلاب بود؛ اینکه مردم با آن اجتماع عظیم و با آن استقبال شکوهمند به استقبال امام(ره) و یار ملت شتافتند و او در کنار شهیدان، قاطعانه گفت: من دولت تشکیل می‌دهم، من در دهان این دولت می‌زنم. آن سخن امام(ره) را مردم با همه وجود همان لحظه باور کردند. حالا این تشبیه، تشبیه سختی است، چطور وقتی خدا ارده می‌کند «کن فیکون» همان که خدا اراده
می کند همان می‌شود.
همان اراده عین وجود و تحقق است. مردان خدایی که اراده شان از حق و با عنایت حق است . وقتی سخنی می‌گویند گویی نشئت گرفته از اراده کن فیکون قادر جهان است. او گفت انقلاب پیروز می‌شود و شد. او گفت بعد از پیروزی انقلاب دادگاه‌های انقلاب خونریزان را محاکمه خواهند کرد و شد. او گفت دست امریکا را از این کشور قطع خواهیم کرد و شد . او گفت مردم تعیین مقدرات خود خواهند کرد و آرای مردم حاکم خواهد شد و شد. او گفت میزان رأی ملت است و همان تحقق پیدا کرد. او گفت وحدت و انسجام ملی را می‌خواهیم و شد. او گفت دست متجاوزین را قطع می‌کنیم و انجام داد. او گفت ایران را می‌سازیم و آباد می‌کنیم و این ملت با پیروی، ایثار و اراده اش کارهای نشدنی تاریخ را به تحقق رساند. امروز دوازدهم بهمن است، روز امام(ره)، روز آزادی و امید همه ایرانیان و روز پایان ظلم و استبداد است.
امام(ره) آن امید واقعی و انقلاب آن امید راستین را برای مردم ما به ارمغان آورد. امسال اولین دوازده بهمنی است که یار بزرگ امام(ره)، یکی از سرداران بزرگ انقلاب اسلامی، حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی در میان ما نیست؛ یاد او گرامی باد که از آغازین روز نهضت و انقلاب اسلامی تا آخرین ساعات زندگی‌اش برای این انقلاب ، اسلام، مردم، استقلال کشور، حریت مردم، آبادی ایران زمین از هیچ ایثار، فداکاری و تلاشی دریغ نکرد.
ایشان تا آخرین روزهای زندگی شان همواره به فکر کشور و آینده آن، عظمت و تعالی این مرز و بوم بود. خدا آن مرد بزرگ را رحمت کند که آن روزهایی که دید برخی از مشکلات کشور مسیر حل خود را آغاز کرده است، گفت امروز دیگر من راحت می‌میرم و به راحتی روحم پرواز خواهد کرد. این را ایشان هم علنی گفت هم بعد از موفقیت مذاکرات هسته‌ای، در مذاکرات خصوصی به من گفت؛ البته آنجا گفت من برای همیشه خیالم راحت شد و می‌دانم دیگر کشور می‌تواند به مراحل عالی تعالی خود دست پیدا کند.
همچنین امسال سالی بود که دهه فجر انقلاب اسلامی با پرواز روح عزیزان ما، مردان فداکار آتش نشان و قدر شناسی مردم خوب ما [قرین شد.] این حادثه، حادثه تلخی بود، اما دو بعد مهم داشت: یکی ایثار و فداکاری آتش نشانان برای جان و مال مردم و ادای وظیفه قانونی و از طرف دیگر قدر شناسی مردم. مردم ما چقدر خوب هستند، چقدر قدرشناسی کردند؛ اینها را عین برادر، فرزند و اعضای خانواده خود دیدند و دانستند. این قدردانی مردم بسیار ارزشمند است و پیداست هنوز روح اخوت، برادری، ایثار و فداکاری در میان مردم ما بحمدالله زنده است و زنده خواهد ماند.
من در این فرصت کوتاه که وقت تنگ است، می‌خواهم یکی دو نکته را خدمت شما عرض کنم.
انقلاب اسلامی علی رغم همه فشارهای داخلی و خارجی و در برابر رژیمی تا دندان مسلح که مورد پشتیبانی تقریباً همه قدرت‌های بزرگ خارجی و منطقه‌ای بود با اراده، ایمان، وحدت ، ایثار و ایستادگی مردم توانست به پیروزی برسد.
چه چیزی باعث شد ملت ما پیروز شوند؟ ایمان و امید مردم. اگر این دو کلمه را بردارید، نه از انقلاب چیزی می‌ماند، نه از پیروزی، ایستادگی، مقاومت، شهادت و پیروی از امام(ره). همه اینها ناشی از ایمان و امید بود؛ ایمان به راه حق و وعده‌های الهی، ایمان به این سخن که «ان الباطل کان زهوقا» ایمان به این واقعیت که «جاء الحق و زهق الباطل»، ایمان به این سخن که ظلم باقی نخواهد ماند و استبداد استکبار دوام نخواهد داشت. ایمان به این سخن که یک ملت متحد در برابر همه قدرت‌ها می‌ایستد و پیروز می‌شود. ایمان به این سخن که پایان تاریخ ، عدل و داد و امید است نه ظلم و استبداد .
بیش از همه امام(ره) امید داشت و توانست این امید را در اعماق جان مردم و قلوب مردم به خوبی بنشاند. امام (ره) همیشه امیدوار بود. از آن سال 41 که نهضت را شروع کرد به یاران نزدیکش گفت که اگر شما هم نباشید و من تنها باشم، تنها این راه را ادامه خواهم داد.
همه وجود امام(ره) امید، شجاعت و ایستادگی بود. من حالا به همین مناسبت خاطره‌ای را از امام(ره) بگویم. شب 15 خرداد سال 42 که امام(ره) دستگیر شد و ایشان را به زندان بردند. مدتی در زندان بود، بعد مدتی در حصر بود و در نهایت در فروردین سال 43 امام(ره) آزاد شد و به قم برگشتند. 15 خرداد سال 43 سالگرد، قیام بزرگ 15 خرداد رخ داد. در منزل امام(ره) مجلس یادبودی برای شهدای پانزده خرداد برگزار شده بود. امام(ره) تشریف آورده بودند در همان اطاق کنار پنجره نشسته بودند. حیاط پر از جمعیت بود. خدا رحمت کند مرحوم حاج آقا مصطفی، دم در به عنوان میزبان ایستاده بود. مردم می‌آمدند و قاری داشت قرآن می‌خواند. مجلس یادبود برای شهدای 15 خرداد بود. وسط جمعیت جوانی بلند شد گفت - آن وقت این شعار معمول نبود - برای نابودی حکومت پهلوی صلوات. قاری که پشت بلندگو بود ترسید و ناخودآگاه گفت: کسی شعار ندهد. امام(ره) فرمود: چه کسی گفت شعار نده؟ مصطفی بیرونش کن!
شعار مرگ بر شاه در سال 57 عادی شد و مردم در خیابان‌ها در روز تاسوعا و عاشورا این شعار را سر دادند. این داستان مربوط به سال 43 در منزل امام(ره) است. به هر حال ناچار شدند آن قاری را بیرون کردند. بعد هم البته یک سری شعارها داده شد. من مقصودم آن شهامت، قدرت، اراده، ایستادگی و امید امام(ره) است که ایشان از ابتدا به پیروزی امیدوار بود.
من نکته‌ای را می‌خواهم بگویم. بحث برجام، دولت و کارهایی که شده اصلاً به نظر من فرعیات است. حالا آنهایی که از برجام انتقاد می-کنند و از دولت انتقاد می‌کنند، اهلاً و سهلاً، اگر انتقادات سازنده باشد که ما استقبال می‌کنیم و دست شان را هم می‌بوسیم؛ اما یک چیز مهم است و خدا کند آن نباشد. من امیدوارم که هدف قراردادن امید مردم نباشد؛ این مهم است. حالا برجام خوب، برجام خیلی خوب یا متوسط، به هر حال کاری است که با راهنمایی رهبری بزرگوار، تلاش مقامات سیاسی و حمایت مردم به سرانجام رسید.
برجام محصول ایستادگی، مقاومت و کار مردم است. هیچ کس هم در دنیا نیست که بگوید ایران در این توافق شکست خورده است. این آقا هم که الان در امریکا آمده، علت عصبانتیش این است که می‌گوید امریکا در این توافق همه چیز به ایران داده، این چه جور توافقی است؟
البته درست نمی گوید ولی به هر حال ادعایش این است که این توافق بدترین توافق تاریخی در تاریخ سیاسی امریکاست و استدلالش هم این است که می‌گوید در این توافق حق غنی سازی را برای ایران به رسمیت شناختید، در حالی که تمام دعواهای ما با ایران برای این بود که غنی‌سازی در ایران صورت نگیرد. شما که غنی سازی را در ایران به رسمیت شناختید و گفتید بعد از چند سال ایران بدون هیچ حد و مرزی می‌تواند غنی سازی کند. این چه قراردادی است. حالا این تعبیر آنهاست.
ما هم بحمدالله در طول این یک سال بعد از برجام در امر هسته‌ای موفقیت بزرگی به دست آوردیم؛ یعنی به نقطه‌ای رسیدیم که کمتر باورمان می‌شد. ما در عرض این یک سال با تلاش شبانه روزی دوستان- طراحی سال‌های قبل طراحی ناقصی بود – توانستیم سانتریفیوژ آی آر 8 را راه اندازی کنیم که قدرت این سانتریفیوژ 20 برابر سانتریفیوژی بود که دارد کار می‌کند. یک سانتریفیوژ 20 برابر آن غنی‌سازی انجام می‌دهد و این کار بسیار عظیم و بزرگی بود. خود آژانس و متخصصین باور نمی کردند. چند روز پیش به این سانتریفیوژ یو اف 6 تزریق شده و دارد با سرعت مطلوب غنی سازی می‌کند.
در فناوری هسته ای حالا ما نمی خواهیم جشن بگیریم و الا می‌شد برای هسته‌ای سه چهار جشن گرفت. در این یک سال کار عظیم و بزرگی انجام گرفت.
چیزی که مهم است امید مردم است. هرکس هر انتقادی می‌خواهد بکند اشکال ندارد. من خواهش می‌کنم از آن دوستانی که همیشه با انتقاد و گاهی اوقات خدای ناکرده با تخریب و ... کار را ادامه می‌دهند، اشکالی ندارد علیه فرد من صحبت بشود، اشکالی ندارد. ما کسی نیستیم، یک طلبه هستیم. حتی از طرف دولت می‌گویم علیه دولت هم حرف زده بشود، آن هم قابل تحمل است. وزرا و معاونین ما تحمل کردند، تحمل می‌کنند. حتی می‌خواهم اجازه بگیرم از طرف تمام کارگزاران دولت یعنی میلیونها انسانی که دارند شبانه روز برای مردم فداکاری می‌کنند، علیه کل دولت و کارگزاران هم صحبت بشود ان شاء الله آن هم تحمل می‌کنند، اشکالی ندارد.
به نظر من آن چیزی که ما نباید تحمل بکنیم، زمانی است که امید مردم به آینده هدف قرار بگیرد. این به نظر من، خیانت است. نه خیانت به شخص و دولت، خیانت به ملت و کشور، خیانت به نظام است. همه چیز ما بر مبنای امید است. بله، ما مشکلات فراوانی داریم. من قبول دارم. که ما مشکلات فراوانی داریم. ما قدم‌های بزرگی برداشتیم و قدم‌های بسیار بزرگ تری پیش رو داریم. مسئله محیط زیست چیزی نیست که با یک سال و دوسال حل شود. ما زمان می‌خواهیم، ولی اگر نسبت به سه سال پیش قدم‌هایی را برداشتیم راه ما درست است و قدم‌های بعدی را هم باید برداریم. همه ماشین‌های فرسوده باید عوض شوند. همه موتور سیکلت‌هایی که آلودگی درست می‌کنند باید عوض شوند. تمام نیروگاه‌ها باید با گاز کار کند. تمام بنزین‌ها باید یورو 4 و 5 بشود. تمام وسایل گرمایشی خانه مردم باید اصلاح شود. همه چیز باید درست شود. تازه اینها چیزهایی است که ما می‌توانیم؛ مثلاً اخیراً از عربستان توده خاکی بلند شد و به اهواز آمد؛ حالا این داستان دیگری دارد. خیلی تلاش‌ها باید انجام گیرد تا محیط زیست درست شود. ما همه باید تلاش کنیم. من
نمی‌خواهم بگویم مسئله محیط زیست حل شده، ما همه توان مان را گذاشتیم، ده قدم برداشتیم، ممکن است پنجاه قدم دیگر باقی مانده باشد که باید برداریم.
چرا ناامید باشیم، با یک ملت بزرگ. بله، مشکل داریم و مشکل را باید حل کنیم. هفته پیش آلوده ترین شهر دنیا در یکی از روزهای هفته لندن بود، باور می‌کنید؟ لندن، آن هم در جزیره‌ای که همیشه باد است. تکنولوژی آنها نسبتاً خوب است. حالا چین و پکن را نمی گویم، چون آلودگی‌اش خیلی زیاد است یا مکزیک و هند را نمی‌گویم همه
آلودگی‌اش خیلی زیاد است.
دنیا امروز این مشکل را دارد. ما باید با این مشکل روبه‌رو شویم و آن را حل کنیم. ما مشکل آب داریم. بله، مشکل داریم و باید حل کنیم. الان با آقای مهندس حجتی رفتیم و از تحقیقاتی که روی بذر انجام گرفته بود بازدید کردیم؛ 5 نوع بذر جدید آماده شده و در اختیار کشاورزان ما قرار می‌گیرد. یکی از هدف‌های ما این است که کشاورزی با آب کمتر و محصول بیشتر انجام بگیرد. ما کمبود آب داریم و باید مشکل آب را حل کنیم. باید نحوه آبیاری ما تغییر کند و عوض شود. باید صرفه جویی کنیم. مشکل ما قابل حل است. ده‌ها مشکل دیگر داریم. ما در اشتغال هم مشکل داریم. جوان‌های ما، زن‌ها و مردهای ما بیکار هستند. من خوشحالم که در یک سال گذشته روند اشتغال بانوان سرعت خوبی پیدا کرده است.
بنابراین امروز با این مشکلات مواجه هستیم، اما من خواهش
می‌کنم از آنهایی که انتقاد می‌کنند که انتقاد هم بفرمایند و ادامه هم بدهند ولی بگویند که در دو سال گذشته هر سال به طور متوسط حدود 700 هزار شغل درست شده، این در ده سال گذشته بی نظیر است. بله، بیکاری هم افزایش پیدا کرده است. علی رغم اینکه این همه شغل درست کردیم، بیکاری هم افزایش پیدا کرده است. یک میلیون و 200 هزار نفر وارد بازار کار شدند، از این یک میلیون و دویست هزار نفر، برای 700 هزار نفر شغل درست شده و برای 500 هزار نفر دیگر شغل درست نشده که به آن بیکاری‌هایی که قبلاً بوده افزوده می‌شود. اما ما باید مأیوس بشویم؟ باید بترسیم؟ بله، بیکاری خطرناک است، باید به فکر باشیم. بیکاری
مشکل‌زاست. انواع فسادها را به دنبال خود دارد، اما نباید مأیوس شویم و باید راه خودمان را ادامه دهیم.
آنچه در مقطع فعلی تاریخی کشورمان مهم است امید به آینده است. یک وقتی ما شعار می‌دهیم که امیدوار باشیم؛ این تأثیری ندارد. اما این امیدی که ما می‌گوییم با آمار و ارقام ما می‌خواند. در این سه سال در مسئله تورم، رشد، اشتغال، سرمایه گذاری و جذب سرمایه داخلی و خارجی ببینید در همین دهه فجر در کرج 1874 میلیارد تومان پروژه تولیدی و عمرانی افتتاح می‌شود. این رقم بزرگی برای استان البرز است. حرکت بسیار خوبی است. نمی‌خواهم بگویم به اندازه کافی هست. همین یک ساعت قبل یازده پروژه ای که به اتمام رسیده بود افتتاح شد. پروژه مهم غلات که در منطقه ما کم نظیر یا بی نظیر است، افتتاح شده و جزو تکنولوژی‌های روز دنیاست. جزو تکنولوژی‌هایی است که دنیا در همین چهار پنج سال اخیر به آن دست یافته است. این یک کار عظیم، بزرگ و دانش بنیان است. ما امید را نباید فراموش کنیم.
به نظر من امروز اساس کار نگه داشتن امید برای آینده است. ما نیازمند حرکت بزرگ مردم هستیم. دو مرتبه خرداد 92 این بار به عنوان اردیبهشت 96 دارد به استقبال ما می‌آید. باید در انتخابات آینده با نشاط و روحیه [شرکت کنیم]. ما انتخاباتی شکوهمند می‌خواهیم. ما انتخابات با حضور پرنشاط جوانان می‌خواهیم. ما انتخاباتی می‌خواهیم که منطقه را بلرزاند و دنیا را تکان بدهد.
شما در سال 92 دنیا را به اعجاب وا داشتید. هفتاد و سه درصد مردم در انتخابات شرکت کردید. ما باید کاری کنیم که حضور مردم در انتخابات 96 ان شاء الله بیش از آن باشد. اساس آن است. اساس حضور مردم است. اساس پای صندوق انتخابات آمدن است. مقام معظم رهبری در آن انتخابات نکته بسیار مهمی را تأکید کردند و ما باید بر آن پافشاری و تأکید کنیم. فرمودند حتی اگر کسی با این نظام میانه‌ای ندارد و اشکالی به نظام دارد و دلبستگی و وابستگی به نظام ندارد، ایران را که دوست دارد. به خاطر ایران، کشور و ملتش بیاید. همه ملت ایران و کشور ایران را دوست دارند. به خاطر ملت مان و به خاطر کشورمان [در انتخابات شرکت کنیم].
من دیروز اشاره ای به حضور مردم در انتخابات کردم، یکی از دوستان گفت به انتخابات خیلی مانده است. گفتم: چند ماه مانده است؟ کمی فکر کرد، گفت نه اتفاقاً چیزی نمانده است، دو سه ماه مانده است. ما دیگر زمانی نداریم. انتخابات در اردیبهشت سال آینده است که دو ماه آن طرف داریم که 15 روز آن معمولاً تعطیلات است، در واقع 45 روز آن طرف داریم. این طرف هم زمان زیادی باقی نمانده، 45 روزی هم این طرف داریم. زمانی نمانده است.
ما باید خودمان را برای یک حرکت و حماسه ملی آماده کنیم. و این بدون امید مردم نمی شود. مردم باید به آینده خود امیدوار باشند. باید بسنجند و ببینند در طول این چهار سال آیا قدم به جلو برداشته‌ایم یا نه؟ آیا حرکت ما به پیش بوده یا نه؟ اگر حرکت ما در مسیر درست بوده معلوم است برنامه ما درست است. حالا گاهی سرعت باید بیشتر باشد. اشکالی ندارد سرعت باید بیشتر شود.
من از شما می‌پرسم، آزادی در دانشگاه ها، آزادی بیان، فکر، اندیشه، انجمن و امروز بیشتر است یا چهار سال پیش؟ من از شما می‌پرسم امروز بانوان و زنان جامعه ما نشاط بیشتری نسبت به چهار سال پیش دارند یا کمتر؟ من از شما می‌پرسم تمام کارگاه‌های تولیدی ما به سمت جلو حرکت کرده یا نه؟
آقای استاندار گفتند: یک واحد تولیدی 17 سال خوابیده بوده الان شروع به کار کرده است. برای ما مهم است. این همه واحدهای تولیدی دارد حرکت می‌کند و جوان‌های ما مشغول به کار می‌شوند. به هر حال، امسال به جای اینکه گندم وارد کنیم، صادر کردیم یا نه؟ ما هر سال گندم وارد می‌کردیم، امسال گندم را داریم صادر می‌کنیم؛ پس بنابراین یک قدم به جلو رفته‌ایم. این حرکت، حرکت مهمی است. ما در زمینه شکر، روغن و گوشت یک قدم جلو رفتیم یا یک قدم عقب آمدیم؟
در زمینه آبیاری‌های نوین به جلو حرکت کردیم یا پسرفت داشتیم؟ در زمینه کشاورزی گلخانه‌ای حرکت ما به پیش است یا عقب رفت داریم؟
روشن است که حرکت جامعه ما رو به جلوست و این امید بسیار مهمی برای ما هست. معلوم است مسیری که ملت بزرگوار ما امروز انتخاب کرده، مسیر درستی است.
حالا می‌گویند این هواپیمای نو که آمد، دولت زود آورد برای تبلیغات. زود و دیر نبود، قرارداد ما همین بود. ما پارسال به پاریس رفتیم. این قرارداد و چارچوبش را پارسال در پاریس امضا کردیم و بعد مراحل مختلفش را طی کرده. هواپیما زود بیاید می‌گویند چرا زود آمد؟ دیر بیاید، می‌گویند چرا نیامد؟ به هر حال ما نمی دانیم چه باید کرد؟
من از همه جوانان عزیز، فرهیختگان استان البرز و همه ملت ایران
می خواهم ماه‌های پیش رو ماه‌های اتحاد و انسجام باشد . آستانه تحمل مان را نسبت به همدیگر بالا ببریم. یک مقدار طبیعی است. ما هم تن مان را از آن پیه‌های لازم مالیده ایم و می‌دانیم نزدیک انتخابات به هر حال از این چیزها هست. حالا خوب یا بد؟ گاهی وقت‌ها نباید باشد. همه باید مراعات کنیم ولی طبیعی است. آستانه تحمل مان را باید بالا ببریم. امیدمان را باید [تقویت] کنیم و به مردم نشاط بدهیم. امیدواریم مردم بزرگوار ما باز هم در اردیبهشت 96، حماسه دیگری بیافرینند و باعث پیشرفت و عظمت این نظام و ایران عزیز و دین بشوند، ان شاء الله.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته