سخنرانی در دیدار با اعضا و خانواده‌های یگان حفاظت ریاست جمهوری

کار حساس و دشوار یگان حفاظت / فشار و استرس مضاعف افراد حفاظت در سفرهای خارجی / فشارهای روحی شدید کار حفاظت / علت ایجاد حفاظت برای شخصیت‌ها / سختی حفاظت هم برای محافظ و هم شخصیت‌ها / حفاظت از شخصیت‌ها و آبروی نظام / مسئولیت سنگین حفاظت با وجود دشمنان ستیزه‌جو / عشق،‌ اساس زندگی خانوادگی / نقش نگاه محبت‌آمیز خانواده در تحمل سختی‌ها / اجر بالای همسران اعضای یگان حفاظت / توصیه امام(ره) به زوج‌های جوان / نقش پدر و مادرها در ایجاد مودت بین زوج‌های جوان / خشنودی از فرصت دیدار با خانواده یگان حفاظت / آرزوی تحقق سال جدید / ملت ایران به مثابه یک خانواده / فاطمه زهرا(س) الگوی بانوان

الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و نبیننا محمد و آله الطاهرین و صحبه المنتجبین
السلام علیک یا مولاتنا یا فاطمةالزهرا یا سیدة النساء العالمین من الاولین و الاخرین

سال جدید را خدمت همه شما عزیزان و یاران همیشگی که در سفر و حضر در کنار هم هستیم و به خانواده بسیار عزیزتان که رنج‌ها، مشکلات و سختی‌های شغل شما را تحمل می‌کنند تبریک می‌گویم و برای همه سالی بسیار پر خیر و برکت از خداوند بزرگ آرزومندم.

اهمیت و حساسیت کار حفاظت
خانواده‌های شما عزیزان می‌دانند که کار شما بسیار دشوار همواره توأم با دلهره و احساس مسئولیت بسیار شدید است. من خودم حس می‌کنم که چه بار سنگینی بر دوش این عزیزان است.
ما گاهی در سفر به شهرستان‌ها می‌گوییم این دریچه کشویی سقف را باز کنید من بیرون بیایم. همیشه با اینها در حال بحث هستیم و خلاصه به بهانه‌های مختلف سقف را باز نمی‌کنند تا من بیرون بیایم و به احساسات مردم پاسخ بدهم. این محافظینی که سمت چپ یا راست من هستند در هر کجا که باشند حتی پشت ماشین وقتی در حال دویدن هستند، مردم فکر می‌کنند اینها از خودشان هستند در حالی که اینها تیم حفاظت هستند. این را می‌بینم و می‌دانم که کار شما چه کار سخت و سنگینی است.
وقتی به سفر خارج می‌رویم مردم فکر می‌کنند سفر خارج رفتن تفریح و لذت دارد، بله اگر کسی با خانواده سفر کند فرق می‌کند. ولی عزیزان شما که برای حفاظت می‌آیند. در سفر به امریکا و نیویورک این عزیزان بسیار زحمت کشیدند و مثلاً اگر من تشنه بودم و می‌خواستم آب بخورم می‌گفتند از این آب استفاده نکنید. شیشه آب همراه خودشان داشتند و چای و غذا هم همین طور. این استرس و فشار روحی و روانی که وجود اینها را گرفته بسیار سخت است و با فشار جسمی فرق می‌کند. حالا کسی شب پاسداری می‌دهد این هم کار سختی است مخصوص اگر در نیمه شب و همراه با تفنگ سنگین باشد.
این دو ساعت برای آدم بیست ساعت طول می‌کشد. این‌گونه فشارها بیشتر جسمی است، اما کار حفاظت از شخصیت‌ها توأم با استرس‌های روحی بسیار شدید و سخت است. به این دلیل شما خانواده‌های کارکنان حفاظت باید با ایجاد آرامش در خانه بخشی از این فشارها را تسکین دهید.
اوایل انقلاب، هیچ یک از مسئولان مملکتی به دنبال محافظ نبودند. من در خانه‌ای بودم که بعدها معلوم شد خانه بغل دست ما خانه تیمی منافقین است. من مسلح بودم و هر وقت می‌خواستم از ماشین پیاده شوم حس می‌کردم الان یکی از اینها می‌خواهد حمله کند. آن موقع حفاظتی در کار نبود یا برای معدودی از شخصیت‌ها وجود داشت.
به هر حال حوادث روزگار همه را مجبور کرد که به حفاظت تن بدهند. البته سختی در حفاظت دو طرفه است. این جمله را جای دیگری نمی‌شود گفت، ولی اینجا چون جمع خودمانی است می‌گویم. حفاظت هم برای شخصیت و هم برای محافظ سخت است. آزادی هر دو طرف را سلب می‌کند. به هر حال من به شرایط قبل از انقلاب برمی‌گردم که خودم پشت فرمان می‌نشستم و خانواده را به سفر، تفریح، مسافرت تبلیغی و... می‌بردم ولی الان نمی‌توانم این کار را بکنم. بار بسیار سنگینی بر دوش محافظ است و احساس مسئولیت بسیار سنگینی را دارد.
بحث این نیست که باید جان طرف حفظ شود بلکه بحث آبروی کل نظام است؛ یعنی او حس می‌کند که اگر مشکلی برای فرد پیش بیاید آبروی ایران اسلامی زیر سؤال قرار می‌گیرد و آن است که مهم‌تر از جان شخص است. ما هم کشوری هستیم که دشمن زیاد داریم و با سایر کشورها فرق می‌کنیم. اگر کشوری بودیم که به ابرقدرتی وابسته بودیم اصلاً مشکلی نبود. همان ابر قدرت حفاظت می‌کرد.
شما به وضعیتی که در رژیم گذشته بود نگاه کنید، اما امروز به خاطر استقلال و به این دلیل که می‌خواهیم روی پای خودمان بایستیم دشمنانی بسیار ستیزه‌جو و خطرناک داریم. وقتی محافظ به من می‌گوید این آب یا چای را نخور من حس می‌کنم که دشمنان ما چه طرح‌هایی را برای مسئولین ما طراحی کرده‌اند. بنابراین بار سنگین مسئولیت به دوش برادران محافظ ما هست و این را با چشم و همه وجودم لمس می‌کنم که این کار چقدر سخت و مشکل است.
اساس زندگی خانوادگی و نقش پدر و مادرها در تحکیم آن
اساس زندگی خانوادگی در هر شرایطی به عشق و محبت است و بقیه امور فرعی است. شما بدانید در خانه کوچک یا بزرگ زندگی کنید یا مستأجر باشید - این را که می‌گویم من سال‌ها با خانم و یکی از بچه‌هایم در یک اتاق سه در سه زندگی می‌کردیم و آشپزخانه ما بیرون اتاق در راه پله بود –زندگی ساده یا مرفه اصلاً ارزش ندارد بلکه آنچه مهم است محبتی است که بین همسران شماست. همان چیزی که قرآن می‌گوید: و جعل بینکم مودة و رحمة ، بین شما باید دوستی و رحمت باشد. شما باید از سوی شوهرانتان رحمت ببینید و آنها هم باید از سوی شما رحمت و مهربانی ببینند.
وقتی مودت، دوستی و علاقه هست همه سختی‌ها آسان می‌شود. شما از آغاز ازدواج با شوهرانتان پیمان بسته‌اید که در غم و شادی و سختی و راحتی کنار هم باشید. خداوند در خلقت معجزه‌ای آفریده است؛ انسان گاهی اوقات فکر می‌کند باید بخوابد یا استراحت کند و جای راحتی داشته باشد، خیر. گاهی یک نگاه محبت‌آمیز [کافی است]، آن موقعی که به شما خیلی سخت می‌گذرد خدا نکند نگاه شما نسبت به شوهرتان نگاه تحقیر باشد. اگر نگاه، نگاه مودت و محبت نباشد اجر شما ضایع می‌شود.
شما در پیشگاه خداوند اجر بسیار بالایی دارید؛ چون همسران شما برای رضای خدا و این نظام بار سنگینی را بر دوش گرفته‌اند و شما باید با نگاه و مهربانی و صفای خودتان در منزل همه سختی‌ها را کاهش دهید. آن قدر سختی را کم کنید که همسران شما احساس کنند بانشاط می‌توانند به مسئولیت خودشان ادامه دهند. برعکس آن هم همین طور است. به هر حال همسران شما از خیلی چیزها محروم هستند. خیلی وقت‌ها می‌خواهند در منزل باشند و با شما بیرون بروند ولی نمی‌توانند و همین طور خیلی وقت‌ها بار مسئولیت بچه‌ها کاملاً بر دوش آنها قرار دارد و این کار سخت است و آسان نیست اما شما باید با محبت باشید.
خدا امام (ره) را رحمت کند. ایشان وقتی بین زن و شوهر عقد ازدواج را می‌خواندند، می‌فرمود: با هم بسازید. ساختن، رفاقت، گذشت و عفو [همه زندگی است]. هیچ چیز بهتر از گذشت نیست. البته این جمله را هم در پرانتز بگویم. خیلی از کارها را خانم‌ها در خانه انجام می‌دهند که وظیفه شرعی و قانونی آنها نیست، ولی به خاطر محبت و دوستی انجام می‌دهند. خانه را تمیز می‌کنند، لباس شما را می‌شویند و اتو می‌کشند، غذا درست می‌کنند و بچه شما را مراقبت می‌کنند که از لحاظ دینی وظیفه آنها نیست. ولی همسران شما با دنیایی از شوق و با افتخار همه این کارها را انجام می‌دهند. دوستی و محبت و عشقی که وجود دارد و آن که خداوند بین زوج قرار داده. البته وقتی بچه‌ها می‌آیند و بزرگ‌تر می‌شوند محبت بیشتر می‌شود.
خدا همه پدر و مادرها را حفظ کند و اگر پدر و مادر کسی از دنیا رفته خدا او را قرین رحمت کند. گاهی پدرها و مادرهای مؤمن، مسلمان و باوفا به این عشق و محبت کمک می‌کنند.
خانواده من که همین طور بوده‌اند؛ یعنی هم مرحوم پدرم و هم مادرم همیشه کمک کرده‌اند در اینکه زندگی من و همسرم با محبت‌تر، با مودت‌تر و بهتر باشد. اولین روزی که من ازدواج کردم مادرم مرا صدا کرد و گفت: پسرم هر وقت چیزی علیه همسرت به تو گفتم حرف مرا گوش نکن و هیچ وقت در هیچ شرایطی در طول زندگی خانوادگی‌ام مادرم علیه همسرم چیزی به من نگفت و همیشه مرا تشویق به رفتار بهتر با خانواده و همسرم و فرزندم کرد.
پدرها و مادرها و اقوام می‌توانند در این زمینه کمک کنند. این را برای این می‌گویم که چند سال دیگر خودتان مادر شوهر و مادر زن می‌شوید. زندگی و ازدواج نهال تازه غرس شده‌ای است که نباید بار روی دوش این نهال بگذاریم. این نهال وقتی جوان است هر چقدر آن را سنگین کنید خم می‌شود، می‌شکند و بعد هم خشک می‌شود. در حالی که این نهال اگر بزرگ شود ده نفر هم می‌تواند روی آن بنشیند و تفریح کند و هیچ اتفاقی نمی‌افتد. چون مستحکم شده است. شما در زندگی دنبال استحکام هستید و بار سنگینی بر دوش شماست.
امروز فرصتی شد و از این فرصت بسیار خوشحالم. البته ما محافظین را هیچ‌وقت در جمع این گونه نمی‌بینیم و هر کدام در جایی هستند و الان هم همه نیستند. ای کاش فرصت بیشتری بود و بیشتر و خودمانی‌تر صحبت می‌کردیم. این تریبون کار را خراب می‌کند و کار حالت رسمی به خودش می‌گیرد و نمی‌گذارد حالت دوستانه برقرار باشد. مخصوصاً اینکه همسران عزیزتان را در این جلسه هستند برای من فرصت مغتنمی است برای اینکه حرف بزنیم و صحبت آنها را بشنویم.
فعلاً یک طرفه است. فرمانده صحبت کردند و ما هم صحبت می‌کنیم و جلسه تمام می‌شود. باید فرصت دو طرفه‌ای باشد که بتوانیم با هم صحبت کنیم و بتوانیم حفاظت فیزیکی را یک جا جمع کنیم. در حدی که مقدور این جلسه بود در کنار هم آمدیم، ان‌شاء‌الله امیدوارم باز هم فرصت‌هایی پیش بیاید و آقای نهاوندیان برای ماه رمضان برنامه‌ریزی کنند که برای افطار جلسه‌ای کنار هم داشته باشیم.
من آمدم که عید را به شما تبریک بگویم و به شما بگویم که خداوند سالی بسیار خوب را برای شما و فرزندانتان مقرر کند و از خدا می‌خواهم که صفا و صمیمیت را بین همسرانتان و همه اقوام بیشتر کند. ان‌شاءالله ما بتوانیم در این سال رضای خداوند و امام زمان را جلب کنیم و چارچوب‌هایی که رهبری معظم برای امسال مشخص کردند که سال اقتصاد، فرهنگ، مدیریت و عزم ملی است را بتوانیم تحقق ببخشیم.
آن شب تلفنی با رهبر انقلاب تبریک عید را می‌گفتیم، ایشان جمله‌ای را فرمود: که عید را به شما، خانواده بزرگ‌تان و ملت ایران تبریک می‌گویم. واقعاً کل ملت ایران خانواده ما هستند. همه باید بتوانیم در کشور کاری کنیم که کل خانواده ایران با صفا، صمیمیت، دلسوزی و محبت در کنار هم قرار بگیریم و دست به دست هم بدهیم تا ان‌شاءالله ایرانی عزیزتر، آبادتر و سرافراز‌تر داشته باشیم.
ایران تنها کشوری است که به نام امام زمان، مولایمان علی بن موسی الرضا، امیرالمومنین، فاطمه زهرا، پیامبر و اهل بیت است. گرچه کشورهای اسلامی زیاد هستند ولی کشور دیگری با این ویژگی‌ها نداریم.
ان‌شاءالله همه تلاش کنیم سال بسیار خوبی داشته باشیم. آرزومندم سالی توأم با برکت و معنویت برای همه شما خانواده‌های عزیز و سایر اقوامتان و همه ملت ایران باشد و ان‌شاءالله فرصت‌های دیگری پیش بیاید تا کنار هم باشیم و بتوانیم با هم صحبت بکنیم و این ایام هم که به نام فاطمه اطهر‌(س) است که البته افتخار همه است ولی از جهات مختلف برای شما خانم‌ها بیشتر از ما الگوست و همان طوری که در میان مردان عالم کسی بالاتر از پیغمبر اسلام نداریم در میان زنان عالم هم کس بالاتر از شخصیت زهرای اطهر (س) نداریم. ان‌شاءالله برای همه شما و خانواده‌های ما الگو باشد، خانواده‌های ما مستحکم باشد و شما هم زندگی بهتر، توأم با رفاه، معنویت و همچنین با توجهات بیشتر ولی عصر امام زمان و اهل بیت (ع) داشته باشید.
ان‌شاءالله شاد و پیروز باشید و سال بسیار خوبی داشته باشید.

سورة روم، آیة 21.