فضای آزاد و آزادی اندیشه در مکتب امام صادق (ع)/ آزادی مباحث در دوران امام صادق(ع)/ شاگردان تخصصی امام صادق(ع)/ مذهب رسمی کشور/ پاسداری از مذهب رسمی، نظام جمهوری اسلامی و قانون اساسی، وظایف رئیس‌جمهور/ سالروز شهادت امام صادق(ع) یکی از روزهای اوج نهضت اسلامی/ خاطره‌ای از 15 خرداد 42/ 15 خرداد 42 مصادف با سالروز شهادت امام صادق/ باز بودن در خانة امام بعد از 15 خرداد 42/ سالروز شهادت امام صادق در سال 1356/ نام و سالروز شهادت امام صادق در انقلاب اسلامی/ یاد، نام و مکتب امام صادق بهترین راهنما/ رفتار نادرست امریکاییها نسبت به تعهدات بی‌المللی خود/ بی‌تفاوتی قدرت‌های بزرگ در مقابل تروریست‌ها/ توطئه امریکاییها برای مقصر جلوه دادن ایران/ سیاست آمریکایی‌ها در مورد برجام با دست پس زدن و با پا به پیش بردن/ لزوم هوشیاری در مقابل توطئه‌های امریکا/ ناراحتی و نگرانی امریکا از پیشرفت و توفیق ایران در مسائل هسته‌ای/ دو رنگی و دو پهلویی امریکاییها در خصوص برجام/ ایستادگی ایران در مقابل تخلفات امریکا/ برجام، توفیقی بی‌نظیر در تاریخ سیاسی ایران/ نگرانی و ناراحتی برخی از فضای مطلوب پس از برجام/ کابینة دولت دوازدهم/ دولت دوازدهم، دولتی فراجناحی/ دموکراسی، رأی مردم و قانون اساسی، مبنای دولت دوازدهم/ لحاظ رأی اکثریت در دولت/ احترام به رأی اکثریت و عمل بر مبنای آن/ ممنوعیت تخریب دولت/ رئیس‌جمور، نمایندة کل ملت ایران/ انتخابات، انتخاب بین دو تفکر و اندیشه/ تشکیل دولت، مایة امید، آرمش و وحدت/ لزوم توجه به پیام انتخابات/ ضعف دستگاه اجرایی و نارسایی برخی تصمیمات در برگزاری انتخابات/ ضرورت پرهیز از حاشیه‌سازی/ روابط مطلوب قوای سه گانه/ تولید، رونق اقتصادی و اشتغال اولویت دولت
بسم الله الرحمن الرحیم
ایام شهادت بنیان گذار مذهب، حضرت امام صادق (ع) است. دوران امامت ایشان (ع) در قرن دوم هجری با شرایطی که در دنیای اسلام ایجاد شده بود، حضرت توانست همان راهی [را برود] که پدر بزرگوارشان امام باقر (ع) انتخاب کرده بود، برای ترویج اسلام واقعی و ایجاد مکتب‌ها در مدینه برای فهم واقعی اسلام در بخش فقه، تفسیر، کلام و حتی علوم طبیعی که بسیاری از علوم طبیعی از آثار مکتب امام صادق (ع) است که جابربن حیان و شیمی یکی از مثال‌های معروف دوران امام صادق (ع) است.
اینکه در دوره امام صادق(ع) افراد مختلف در مکتب ایشان درس می‌خواندند، شما می‌دانید افرادی که حتی مکاتب اهل سنت را تأسیس کردند برخی از آنها شاگرد مکتب امام صادق (ع) بودند و در مدینه مباحث علمی، کلامی، اعتقادی، فقهی و تفسیری به طور آزاد مطرح بود. این آزادی اندیشه، فکر و فضای علمی‌ای که در مدینۀ آن زمان بود و اینکه در مسجد پیغمبر حتی افرادی که ملحد بودند و به خداوند و متافیزیک معتقد نبودند و مادی بودند، می‌آمدند در مسجد با شاگردان امام صادق (ع) و خود ایشان بحث می‌کردند و امام مؤدبانه با آنها سخن می‌گفت و به آنها پاسخ می‌داد و بسیاری از آنها را قانع می‌کرد.
این راه و روشی است که امام صادق (ع) بیش از 1200 سال پیش برای ما بنیانگذاری کرد و به ما یاد که چه کار بکنیم. ما باید آن شیوه و روش را امروز به کار بگیریم؛ یعنی در دوران امام صادق (ع) مباحث آزاد بود. حتی امام صادق شاگردهای تخصصی داشت. مثلاً هشام را برای برخی از مباحث آماده می‌کرد. وقتی بحث کلامی پیچیده بود، هشام را مأمور می‌کرد که وارد بحث شود و وقتی بحث طبیعیات بود، مفضل را مأمور می‌کرد و در بحث‌های سیاسی پیچیده مؤمن الطاق را مسئول می‌کرد.
وقتی امام صادق (ع) چیزی را بین شاگردانش نهی کرده بود، مؤمن الطاق به مدینه آمده بود و همان چیزهایی را که امام صادق ممنوع کرده بود، به صراحت در سخنرانی می‌گفت. هشام آمد به امام صادق(ع) گفت که آقا! مؤمن الطاق دارد این کارها را انجام می‌دهد و من در گوشش گفتم که امام صادق (ع) با این حرف‌های شما مخالف است، ولی ایشان به من گفت که امام صادق (ع) به تو گفته که این حرف‌ها را نزن یا برای من پیغام داده است؟ هشام گفت که نه امام صادق(ع) به من گفته. گفت پس تو برو و به وظیفه خودت عمل کن. آمد و به امام صادق خبر داد و ایشان فرمود: بله وظیفه مؤمن الطاق فرق می‌کند؛ مؤمن الطاق یکلم الناس فیطیر، و انت ان قصوک لن تطیر، حساب مؤمن الطاق با شما فرق می-کند. او می‌داند که چه کار کند و کجا حرف بزند، کجا کلام را قطع کند و می‌داند که کجا باشد و کجا نباشد.
تشکیلات عظیم علمی و سیاسی و علوم و دانش‌های مختلف در مکتب امام صادق (ع) تدریس می‌شد و این افتخار ماست که امروز پیرو مذهب آن بزرگوار هستیم. نام مذهب ما حتی در قانون اساسی و عرف ما، مذهب شیعۀ جعفری اثنی عشری است و با این عنوان شناخته شده‌ایم و در قانون اساسی مذهب رسمی ما با همین نام آمده که مذهب رسمی ایران، اسلام و مذهب جعفری اثنی عشری است.
همین طور یکی از وظایفی هم که برای رئیس جمهور تعیین شده و در قسم نامه رئیس جمهور ایشان آمده، پاسداری از مذهب رسمی، نظام جمهوری اسلامی ایران و قانون اساسی است. این سه مسئله در کنار هم قرار داده شده و پاسداری این امر هم به عهده رئیس جمهور گذشته شده که اولین آن مذهب رسمی کشور است و بعد از آن نظام جمهوری اسلامی ایران و در نهایت قانون اساسی است که رئیس جمهور باید پاسدار آنها باشد.
همان‌طور که در آن قسم نامه استقلال اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و حراست از این استقلال به عهده رئیس جمهور گذاشته شده و رئیس جمهور برای حراست از استقلال سیاسی، اقتصادی و فرهنگی قسم یاد می‌کند.
در مورد امام صادق (ع) نکته‌ای هم در انقلاب اسلامی داریم و در واقع، یکی از روزهای اوج نهضت اسلامی ما در سال‌های اولیه روز شهادت امام صادق (ع) بود. دوم فروردین سال 1342 با بیست و پنجم ماه شوال و روز شهادت امام صادق (ع) مصادف بود.
ماه‌های اولیه نهضت اسلامی بود. نهضت اسلامی ما تقریباً، این نهضت جدید- البته قبل از آن ایالتی و ولایتی بود - تقریباً از دی ماه شروع شده بود. دی، بهمن، اسفند و فروردین تقریباً ماه‌های اولیه نهضت اسلامی است که اجتماع بزرگی در مدرسه فیضیه بود. آن جلسه را مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی برگزار کرده بود و مرحوم حاج انصاری که سخنران و واعظ بنام و معروفی بود، در آنجا قرار بود سخنرانی کند که سخنرانی را شروع کرد و پس از سخنرانی کماندوهایی که با لباس شخصی آمده بودند با صلوات‌های ممتد سخنرانی را به هم زدند و حمله کردند و اولین خونی که در نهضت اسلامی ریخته شد، در روز شهادت امام صادق (ع) در سال 1342 و در مدرسۀ فیضیه بود.
البته خون‌های پاکی که در راه انقلاب ریخته شد، زیاد داشتیم و بعد از آن، پانزده خرداد سال 1342 بود، اما اولین حرکت در مدرسۀ فیضیه بود و اولین شهیدان ما، یونس رودباری که یکی از علما بود در مدرسه فیضیه شهید شد، طلاب را از طبقه دوم به حیاط مدرسه پرتاب می‌کردند و کسانی که در آن ایام در قم بودند، می‌دانند چه روزهایی بود و چه وحشتی ایجاد کرده بودند.
این هم بد نیست که اینجا اشاره کنم که بعد از حادثه مدرسه فیضیه تقریباً در همه مدرسه‌ها بسته شده بود و همه جا وحشت بود که الان به این مدرسه یا آن مدرسه حمله می‌کنند. در خانه مراجع هم بسته شده بود؛ یعنی فردای آن روز، سوم فروردین وقتی در خانه برخی مراجع آمدیم، در خانه‌ها بسته بود و تنها خانه‌ای که در آن باز بود، خانه امام (ره) بود و امام (ره) در همان حیاط منزل نماز عبادت خواندند و این جمله یادم نیست، ولی مرحوم شهید محلاتی می‌گفت همان شب شخصی به امام (ره) گفت: خطرناک است اینجا نشسته‌اید و امام در جواب گفت: لن یصیبنا الا ما کتب الله لنا ، هرچه برای ما نوشته شده، همان پیش خواهد آمد.
باز بودن در خانه امام (ره) و نشستن ایشان در حیاط در آن ساعات وحشت، چون تا کسانی که آن روزها نبوده‌اند و ندیده‌اند، نمی‌توانند لمس و حس کنند که چه مسائلی بود.
در سال 1356 هم باز شهادت امام صادق (ع) یکی از روزهایی بود که به نهضت اوج داد. مدرسین حوزه علمیه قم در قم و در مسجد امام جلسه بسیار معظمی را به مناسبت شهادت امام صادق (ره) برگزار کرده بودند که البته آن مجلس ده شب ادامه پیدا نکرد و بعد از پنج شب ریختند و آن جلسه را به هم زدند ولی جزو مواردی بود که در سال 1356 به نهضت اوج داد.
البته فکر می‌کنم که آن سال شهادت امام صادق (ع) در مهر ماه بود و بعد در آبان ماه که موضوع شهادت حاج آقا مصطفی پیش آمد، و نهضت اوج دیگری گرفت و تا داستان دی ماه قم، مصائب و چهله‌ها و ...ادامه پیدا کرد، و مسائلی که به پیروزی انقلاب اسلامی منجر شد.
می خواهم بگویم که نام امام صادق (ع) و روز شهادت ایشان همواره در انقلاب ما برایمان پیام داشته و روزی بوده که راه را برای ما به سمت پیروزی گشوده و امروز هم همین طور است. یاد، نام و مکتب امام صادق (ع) می‌تواند بهترین راهنما برای ما، حوزه‌های علمه و دانشگاه‌های ما باشد و ما بتوانیم همان شیوه، روش و سعه صدری که امام صادق (ع) نسبت به افکار، مذاهب و تفکرات دیگر به خرج می‌داد، ما هم بتوانیم در جمهوری اسلامی ایران همان سعه صدر را داشته باشیم، با هم به خوبی حرف بزنیم، از هم فاصله نگیریم، لحن مان را دوستانه و برادرانه کنیم و به خاطر اختلاف جزئی که داریم و معمولاً هم در اساس انقلاب و مسائل دینی ما و منافع ملی نیست و بیشتر به منافع جزئی، گروهی و جناحی برمی‌گردد که باید اینها را فراموش کنیم و اهداف اصلی انقلاب را مد نظر قرار دهیم.
نکته دومی که می‌خواستم اشاره کنم، رفتار ناصحیح امریکا در این روزها نسبت به تعهدات بین المللی‌اش است. به هرحال، جایگاه، عظمت و جایگاه سیاسی هر کشوری در دنیا و اعتماد به آن کشور، مربوط می-شود به احترامی که به امضاها و تعهدات خودش دارد. امریکاییها در دوران جدید دارند بسیاری از تعهداتی را که داده اند زیر پا می‌گذارند. تعهد پاریس و تعهدی که با کوبا داشتند و خیلی از تعهداتی را که در امریکای شمالی در قراردادهایشان داشتند زیر پا گذاشتند و نسبت به آسیای شرقی برخی از تعهداتشان را زیر پا می‌گذارند و این نشان می-دهد که امریکا نمی‌تواند مروج حقوق بشر، قانون‌گرایی، ثبات و امنیت در جهان باشد. کسی که خودش دارای ثبات نیست و به قوانین و مقررات احترام نمی‌گذارد و به امضای خودش پایبند نیست، نمی‌تواند کسی باشد که دیگران را به اثبات امنیت و آرامش دعوت کند.
ما هم دیدیم وقتی اینها در این منطقه آمدند و رفتند، اختلافات در این منطقه بیشتر شد و ثباتی به منطقه نیاوردند و در برابر تروریست‌ها کاری نکردند. کاری که کردند از سوی ملت عراق و سوریه و کشورهای همجوار بود که آنها یاری کردند، کمک کردند و ما را از تروریسم نجات دادند و ان شاء الله به طور نهایی نجات خواهند داد؛ رزمندگانی که جان خودشان را فدا کردند، و کشورهایی که با همه وجود به این مردم مظلوم کمک کردند.
جمهوری اسلامی ایران نسبت به تعهدات خودش همیشه پایبند بوده و هست. یکی از توطئه‌های امریکاییها این است که به گونه ای بازی می‌کنند که ایران بگوید من دست از تعهدات خودم برداشتم و به امضای خودم متعهد نیستم. این توطئه اخیری است که امریکا طراحی کرده و به اعتقاد من هرگز موفق نخواهد بود.
ما همیشه به تعهدات بین المللی خودمان پایدار خواهیم ماند و گرچه امریکایی ها، گفت که با دست پس می‌زنند و با پا به پیش می‌برند، یا به عکس با پا پس می‌زنند با دست به پیش می‌برند، از یک طرف اینها با برجام به گونه ای رفتار می‌کنند که گزارش رسمی به کنگره می‌دهند و می‌گویند ایران به تعهدات خودش کاملاً متعهد بوده و بنابراین ناچارند به برجام احترام بگذارند، نمی‌توانند برجام را نقض کنند؛ از آن طرف، به بهانه‌های دیگر دنبال یک سری تحریم‌های جدید هستند که با هیچ منطقی سازگار نیست، با روح برجام هم سازگار نیست. در بعضی جاها حتی اینها می‌خواهند به متن برجام هم تعرض کنند.
ما باید حواسمان جمع باشد که در دام آنها نیفتیم، در زمین امریکا بازی نکنیم و به تعهدات خودمان و راه خودمان متعهد باشیم.
مسیر ما مسیر پیشرفت است. خب امریکاییها ناراحت هستند از اینکه فضایی بعد از برجام ایجاد شده، ما با آسیا روابط اقتصادی بهتری داریم، با اروپا روابط اقتصادی بهتری داریم، امریکاییها نگران اند و طبیعی است که نگران باشند. چون از این وادی سودی نصیب آنها نمی‌شود. ما خوشحالیم که تا امروز بقیۀ شرکای ما در 1+5 در برابر حراست از برجام با قدرت ایستادگی کرده اند.
امریکاییها هم مثل همیشه دورنگ، دو پهلو و دو چهره وارد عمل شدند، اما حتماً اگر امریکاییها تحریم هایی را تحت هر عنوانی و با هر بهانه ای بخواهند در کنگره یا در جای دیگر انجام بدهند، ملت بزرگ ایران پاسخ مناسب به آنها خواهند داد، نسبت به مصوبات کنگره اگر آنها انجام بدهند و تصویب کنند، مجلس شورای اسلامی ما متقابلاً مصوباتی خواهد داشت. ما از تخلفات امریکاییها نمی‌گذریم، در برابر امریکاییها می‌ایستیم، در عین حال هم حواس ما جمع است که باید چگونه از این فضای به وجود آمده بهره برداری و استفاده بکنیم.
ملت ایران با راهنمایی‌های مقام معظم رهبری و با حمایتی که ملت بزرگ ما داشته، کار بزرگی را در زمینه برجام انجام دادند. یک قرارداد چندجانبه، به یک معنا یک قرارداد بین المللی، یک موفقیت بزرگ برای ملت ایران، کم نظیر در تاریخ سیاسی ایران، یا به اعتقاد من بی نظیر در تاریخ سیاسی ایران، در برابر قدرت‌های بزرگ از حقوق خودشان دفاع کردند و توانستند قطعنامه‌های ظالمانۀ شورای امنیت را لغو کنند، توانستند مصوبات شورای حکام را لغو کنند، توانستند مسئله پی ام دی را حل کنند، توانستند تحریم تسلیحاتی را محدود کنند، توانستند تحریم هایی را که نسبت به برنامۀ موشکی بود، به صورت دیگری در بیاورند که آن تحریم قبلی را از بین ببرند، کار بسیار عظیم و بزرگی انجام شده و فضای خوبی برای ما ایجاد شده است.
ملت و مسئولین ما به خوبی باید از این فضای خوب استفاده کنند و ما نباید تحت تأثیر توطئه‌های امریکا قرار بگیریم. ما همه این کارها را کردیم برای اینکه از این فضا به خوبی استفاده کنیم. حالا که می‌خواهیم از این فضا استفاده کنیم، بعضی‌ها ناراحت می‌شوند. چرا آدم از بهره برداری درست از فضایی که خود ملت ایجاد کرده، ناراحت شود؟ خب از زمینی که برای زراعت آماده شده، حالا که گندم‌ها سبز شده، برای چه ناراحت باشیم؟ لابد وقت درو هم ناراحت می‌شوند، لابد برای کاشت بعدی هم ناراحت می‌شوند. نباید چنین باشد. همۀ ما باید نسبت به منافع ملی مان متحد باشیم و راهی را که انتخاب کرده‌ایم - ان شاءالله - به خوبی ادامه بدهیم.
نکتۀ سوم مسئله کابینه است. به هر حال، کابینه دوازدهم در چارچوب مقرراتی که ما داریم، دارد راه خودش را طی می‌کند. رئیس جمهور موظف است با افراد مختلف مشورت بکند. من با جناح‌های مختلف، حالا همه جناح هایی که به نام‌ها معروف هستند، به هر حال جناح اصولگرا، جناح اصلاح طلب، جناح میانه رو یا اعتدالیون، به افرادی که از این جناح‌ها معروف بودند گفتم اگر نظری دارند، لیستی دارند، نکته ای دارند و همچنین به دوستان دیگر گفتم اگر نظر خاصی نسبت به کابینه دوازدهم دارند، نظر خودشان را بگویند. نظرات افراد در بعضی از روزنامه ها، بعضی از سایت‌ها و بعضی از رسانه‌ها منعکس شده.
اما در عین حال باید بدانیم هم دولت دوازدهم مثل دولت یازدهم یک دولت تک جناحی نخواهد بود. دولت دوازدهم هم مثل دولت یازدهم فرا جناحی خواهد بود و از طرف دیگر، در دولت دوازدهم افرادی که می‌آیند و مسئولیت را بر عهده می‌گیرند، کاملاً باید نظر مردم را که در انتخابات آمدند شرکت کردند و 24 میلیون رأی دادند، قبول داشته باشند، اگر کسی داخل 24 میلیون نیست، نمی‌تواند این مسئولیت سنگین را بر عهده بگیرد.
مبنای ما دموکراسی، رأی مردم و قانون اساسی است، بحث این جناح یا آن جناح نیست، اما شیوه و تفکری که مردم به آن در انتخابات رأی دادند، باید حاکم شود؛ در دولت، استاندارها، فرماندارها، مدیر کل‌ها و مسئولیت‌های حساس و سنگین باید حاکم شود. این معنی اش این نیست که غیر از آن 24 میلیون حق حیات ندارند؛ نه، آنها هم حقوق دارند، حقوق اساسی شان محفوظ است، آنها هم می‌توانند شرکت و فعالیت کنند، اما در مسئولیت‌های رده بالا نوبت این 24 میلیون است. پس برای چه ما رأی دادیم و چرا انتخابات کردیم؟ انتخابات هم نبود که همین بود دیگر.
انتخابات کردیم تا دو تفکر را به رأی مردم بگذاریم و مردم به این دو تفکر رأی دادند؛ یکی شد اقلیت و یکی شد اکثریت. طبق قانون اساسی و دموکراسی، باید به رأی اکثریت احترام بگذاریم و بر مبنای آن عمل کنیم.
اقلیت هم حقوق دارد، باید به حقوق اقلیت احترام بگذاریم. اقلیت حق صحبت، نقد و انتقاد دارد، اما حق تخریب ندارد. هیچ کس نسبت به دولتی که از طرف ملت انتخاب شده، حق تخریب ندارد. دولت نماینده مردم است. رئیس جمهور در کشور ما تنها کسی است که در کشور ما با آرای مستقیم سراسر کشور انتخاب می‌شود، ما دیگر چنین انتخاباتی نداریم. انتخابات در بعضی امور ممکن است استانی یا حوزه انتخابی باشد. همه آنها هم نماینده مردم اند، اما نماینده کل مردم که کل ملت ایران پای صندوق بیایند و به یک نفر رأی بدهند، فقط در ریاست جمهوری اتفاق می‌افتد.
بنابراین، رئیس جمهور منتخب مردم و نماینده کل ملت ایران است و از طرف مردم دارد حرف می‌زند و عمل می‌کند؛ وظیفه اش این است که به افکار عمومی مردم احترام بگذارد.
آن 24 میلیونی که رأی داده اند، انتظارات و خواسته هایی دارند. کل ملت ایران هم خواست هایی دارد. در نهایت، دولت باید به خواست کل ملت ایران و همه مردم ایران توجه کند، نماینده همه مردم ایران است. وقتی کسی رئیس جمهور شد، رئیس جمهور کل ملت ایران است، فقط رئیس جمهور آن 24 میلیون نیست، رئیس جمهور همه است.
اما در عین حال، باید این را هم توجه داشته باشیم که یک اندیشه، راه و تفکری را به رأی گذاشته‌ایم. من بارها در مناظره‌ها و سخنرانی هایم گفته ام که انتخابات، انتخاب بین دو یا چند نفر نیست، انتخاب بین دو تفکر و اندیشه است و مردم به یکی از این دو اندیشه رأی خواهند داد، که مردم رأی دادند، و ما بر آن مبنا عمل خواهیم کرد و پیش خواهیم رفت.
من دو نکته را خواهش می‌کنم: یکی اینکه به هر حال، انتخاب دولت و معرفی کابینه به مجلس شورای اسلامی و در نهایت رأی نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی و تشکیل دولت باید مایه امید، آرامش و وحدت بیشتر برای مردم ما باشد.
نباید به یک فراق، اختلاف و فاصله تبدیل شود؛ این جناح حرفی بزند، آن جناح حرفی بزند، آن صاحب نظر حرفی بزند، آن یکی بگوید اگر این یکی انتخاب شود، من چکار می‌کنم و این یکی بگوید اگر آن انتخاب شود، من چکار می‌کنم و...
همه ما باید تسلیم افکارمان باشیم. من خودم به عنوان رئیس جمهور وقتی وزرایم را انتخاب می‌کنم، در نهایت اینها را به مجلس معرفی می-کنم، حق مجلس شورای اسلامی است که به وزرای من رأی بدهند یا ندهند، حق مجلس شورای اسلامی است که به برنامه ای که به من به مردم ارائه دهم، رأی بدهند یا ندهند.
ما تسلیم قانون اساسی هستیم و بر مبنای قانون اساسی حرکت می-کنیم، ولی همه باید به پیام انتخابات توجه داشته باشیم. نمی‌شود یک انتخابات بزرگ و عظیم با بیش از 41 میلیون نفر که پای صندوق آمدند، که اگر می‌گذاشتیم یکی دو ساعت دیگر مردم به حوزه‌های انتخابیه می‌آمدند، حتماً آراء 45 میلیون نفر می‌شد؛ ما نگذاشتیم دیگر، به یک معنا ضعف دستگاه اجرایی ما بوده یا تصمیماتی که درکل گرفته شد، والا اگر می‌گذاشتیم مردم می‌آمدند و یک ساعت دیگر هم رأی می‌دادند، می‌دیدیم چه می‌شد. حالا نشد. حالا همین مقدار یعنی بیش از 41 میلیون نفر که آمدند، افتخار بزرگ برای کشور و ملت ماست و همه باید به آن فخر و عمل کنیم.
سخن آخر من دربارۀ حاشیه سازی است. من از همۀ دوستان، قوای مختلف و روزنامه‌ها خواهش می‌کنم که لطفاً حاشیه نسازند. خیلی کارها می‌شود کرد و به موقعش انجام داد. ما هم که با قوای دیگر مخالف نیستیم. ما با قوای دیگر خوب هستیم و رابطۀ خوبی داریم، با مجلس رابطه خوبی داریم. حالا فرض کنید امروز که نزدیک تشکیل دولت است، مجلس بیاید فوری یک طرح سه فوریتی بدهد که دولت را به هم بریزد. شدنی است البته. البته مجلس به آن سه فوریت رأی نخواهد داد. معلوم است که اکثریت مجلس به آن رأی نمی‌دهند، ولی اینکه عده ای این کار را بکنند، این خوب است؟ معلوم است که پسندیده نیست. ما همه یکی هستیم. ما که با مجلس فرقی نداریم.
یا قوه قضاییه کاری انجام دهد و حاشیه سازی کند، اینها چیزهایی است که ما وقت و فرصت داریم؛ حالا بگذارید دولت تعیین شود و شروع به کار کنند، وقت برای دعوا هم داریم؛ الان وقت دعوا و حاشیه سازی نیست.
باید حاشیه‌ها را کنار بگذاریم. باید به فکر وحدت باشیم. باید به فکر مردم باشیم. باید به فکر آینده مملکت باشیم. باز هم تأکید می‌کنم، اولویت ما در امسال تولید، رونق اقتصادی و اشتغال است، همان طور که رهبر معظم انقلاب از اول سال بیان کردند و همۀ ما باید اهداف مان و منافع ملی را مد نظر قرار دهیم و اگر هم کسی خواست برای ما حاشیه ای بسازد، ما در همان متن و جاده اصلی حرکت کنیم؛ به این جاده‌های فرعی که برای ما ایجاد می‌کنند و یک علامت راهنما می‌گذارند، توجه نکنید، در همان اتوبانی که داریم حرکت می‌کنیم، ادامه دهید، ان شاء الله به مقصد می‌رسیم.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته