تفاوت زیادی در چگونگی و میزان شیوع کروناویروس و روش‌های مواجهه در کشورهای مختلف وجود دارد. برخی در طول این زمان سپری شده تنها موارد محدودی ابتلا داشته‌اند ولی برخی دیگر در همین مدت شاهد شیوع سهمگین ویروس بوده‌اند. البته آمارهای منتشر شده در مورد میزان شیوع یا حداقل چگونگی و زمان آغاز شیوع مبهم است چرا که برخی کشورها در انجام تست‌های تشخیصی و قابلیت کمّی و کیفی آن ضعیف هستند و یا در گزارش موارد ابتلا و مرگ، شفاف و سریع نیستند.کشورهایی که موفقیت چشمگیری در مهار شیوع کروناویروس و تخفیف و کنترل آن داشته‌اند غالباً از کشورهایی هستند که در سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۳ تجربه شیوع ویروس سارس یا در سال‌های بعد تجربه شیوع ویروس مرس را داشته‌اند و به همین دلیل برنامه‌ریزی‌های خوبی برای آمادگی از قبل داشته‌اند و توانسته‌اند ظرفیت‌سازی در حکومت و توانمندسازی مردم را به خوبی پیش ببرند به‌طوری‌که همین حافظه تاریخی بحران بوده که احتمالاً منجر به ظرفیت حکومتی چابک‌تر، آمادگی بهتر جامعه و تمایل بیشتر و حتی داوطلبانه مردم به پیروی از محدودیت‌های تحرک اجتماعی و زندگی روزمره برای جلوگیری از شیوع عفونت در این کشورها شده است.

در روزهای گذشته موضوع چگونگی بازگشایی مدارس در سال آینده تحصیلی دغدغه بخش بزرگی از جامعه است. خانواده‌ها، اهالی مدرسه و تصمیم گیران توأمان نگران وضعیت تحصیلی و سلامتی دانش‌آموزان در شرایط فعلی‌اند و به‌زودی قرار است جزئیات بازگشایی مدارس در سال تحصیلی 99-1400 اعلام شود. این دغدغه باعث می‌شود توجهات به اقدامات جهانی دراین‌باره معطوف شود.

سلامت یکی از راهبردی‌ترین مقولات در هر کشور است و از همین‌رو دولت یازدهم اهتمام ویژه‌ای نسبت به بهبود عملکرد در این عرصه داشته است. «برنامه تحول نظام سلامت» از 15 اردیبهشت 1393 و در راستای تلاش دولت برای ارتقای کیفیت خدمات درمانی و رضایت مردم اجرا شده است. اجرای این طرح می‌تواند فرصتی برای نظام جمهوری اسلامی ایران، و دولت یازدهم باشد؛ و هم‌زمان می‌تواند به دلیل نقصان در اجرا یا مسائل دیگری که در این گزارش به آن‌ها پرداخته می‌شود، آسیب‌هایی را به همراه داشته باشد. مرکز بررسی‌های استراتژیک برای بررسی ابعاد مختلف این طرح و بازنمایی واقع‌بینانه‌ای از ظرفیت‌ها و چالش‌های این طرح، نشستی تخصصی در تیر 93 با حضور تعدادی از متخصصان سیاستگذاری سلامت، پزشکان و مدیران اجرایی نظام سلامت در گذشته و حال برگزار کرده است.

سلامت از مهم‌ترین مسائل در دنیای امروز است. در واقع اگر بخواهیم از توسعه و شاخص‌های سنجش آن سخن بگوییم بی‌تردید موضوعات سلامت و بهداشت از مهم‌ترین این شاخص‌ها به شمار می‌آیند. ایران نیز با مجموعه‌ای از مشکلات در حوزه سلامت مواجه است، و از همین‌رو هر دولتی در ایران، از جمله دولت یازدهم با سیاستگذاری در عرصه سلامت مواجه است. برنامه طرح جامع تحول نظام سلامت در ایران، جدی‌ترین اقدام دولت یازدهم برای مقابله با مشکلات بخش سلامت در کشور است که از 15 اردیبهشت سال 1393 دولت نسبت به اجرای آن اهتمام ورزیده است. نوشتار حاضر، بازتاب‌های رسانه‌ای این طرح را جمع‌آوری و بررسی می‌کند. این گزارش می‌کوشد تا فراتر از جمع‌آوری متون منتشر شده درباره برنامه مذکور، آسیب‌شناسی نظام سلامت و نقدهای وارده بر برنامه جامع تحول نظام سلامت در ایران را مرور کند. این گزارش بر مبنای متون منتشر شده در رسانه‌ها در فاصله 15 اردیبهشت تا اواخر خرداد 1393 تهیه شده است. این گزارش شامل سه بخش عمده به شرح زیر است:• مهم‌ترین معضلات و اشکالات وارد بر نظام سلامت ایران در بخش اول بررسی می‌شود. هدف اصلی در این بخش ارائه تصویری کلی از وضعیت بخش سلامت در ایران است تا بتوان در بستر شناسایی وضعیت نظام سلامت در ایران، نقدهای وارد شده بر برنامه جامع تحول نظام سلامت را بهتر درک کرد.• محورهای اصلی طرح تحول سلامت در بخش دوم معرفی خواهند شد.• محورهای عمده اشکالات و نقدهایی که از سوی مسئولان و کارشناسان امر بر این برنامه وارد شده است در بخش سوم بیان می‌شوند.

موضوع بیمه‌های درمانی و تولیت آن‌ها در ایران همواره از موضوعات چالشی بین دستگاه‌های دولتی متعدد بوده است. از بدو تأسیس نخستین صندوق‌های بیمه در ایران موضوع مدیریت آن‌ها بین وزارت بهداری و وزارت کار (وقت) همواره محل اختلاف‌نظر بوده و در مقاطع مختلف تاریخی فرمان مدیریت آن‌ها بین این دو وزارتخانه جابجا شده است. در دولت یازدهم نیز وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مجدداً موضوع تجمیع و واگذاری تولیت بیمه‌های درمانی به این وزارتخانه را مطرح کرده و به جد پیگیر این درخواست است. ریشه‌دار بودن مباحثه بر سر تولیت بیمه‌ها در دولت‌های مختلف قبل و بعد از انقلاب اسلامی لزوم پایان مباحثه دولتمردان بر سر این موضوع را خاطر نشان می‌کند.

قرار گرفتن ایران در فهرست قربانیان اصلی ویروس کرونا به همراه قرارگیری در فهرست تحریم‌های ظالمانه آمریکا، به درهم تنیدگی مسأله دامن زده است. این گزارش حاوی پنج گزینه‌های پیش روی ایران در عرصه بین‌المللی در شرایط بحران است شامل:1- دیپلماسی رسانه‌ای2- استفاده از امکانات مالی و تجهیزاتی سازمان‌های بین‌المللی3- پیشنهاد تشکیل گروه 1+4 متشکل از چین، ایتالیا، ایران و کره‌جنوبی به اضافه سازمان بهداشت جهانی4- گسترش همکاری با اتحادیه اروپا5- استفاده از دیپلماسی سلامت برای کاهش و مدیریت تنش با آمریکا